مہر
نوشت: شبیر بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
جواننگا سوچ و مخلصی نا عمل آن پد مزل نا کنڈ نا خبر مرے یا کوئی رند ، سیخا یا آسرہ اس مرے تو انسان و کنڈا تینا ہر ممکن کوشست ءِ کرسا وختس پند تو وخت اس اُلاخ سے نا کمک اٹ رمب رمب یا بھاز جاہ ایشکامی اٹ ہمو مزل نا کنڈا سر ہلنگ کن تیاری کرسہ کیکک۔ ود نا کسر اٹ انت کہ سختی مرے و کل ودے ود نا گواچن آ کسر آن ہڑسنگ کننگ کپسہ۔ اگر ود گواچنی مزل ءِ پہہ مننگ نا جوان ءُ نظریہ ئسے نا رندٹ ءِ، ود مزل ءِ سر مننگ ءِ زند نا اصل مقصد سرپد و ہندا کوشست ٹی مریکک کہ مزل ءِ ہمر دوئی کیو تینے و بروکا تینا مخلوق ءِ فریشان حالی آن بچفیو۔
بلوچستان نا دھرتی مہر ءِ پوہ مروک، اوکان پد مہر ءِ است دیری اٹ شون تروکا تا دھرتی مسنے دا دھرتی نا زیہا رہینگوکا ہر اسہ بندغ، ساہ دار، خل، مش و بوچ نا جتا و رنگ ئسے جتا جتا زند ءِ ہیل تننگ نا مہر تو اوار کسر ارے۔ و دا کل مہرستان نا وجود نا بشخ ءُ۔
بلوچ ڈیہہ وفا و مہر نا دھرتی مسنے و تینا ہر چنا ءِ دا کسر ءِ نشان ترسہ کرینے مہر ءِ پوہ مننگ اسہ جتاو عمل ئسے ولے مہر ءِ مہر اٹ ودی مروکا جوان پوہ مننگ کیکک۔
مہر لس مفک کہ اِرغ دِیر یا ایلو آتیانبار بدل مرسہ کے۔ مہر اسہ خواست اس ہمو وخت ارے کہ نن بے مہر ودی مرین داتو مننگ کپپک ولے وجود نا بشخ ئسے، خواست نا لوز گڑا کم وجود نا بشخ زیات کاریم اٹ ہتنگک۔ و وجود زمین ءِ و زمین کل وفا و مہر آتیان برڑ انگا مہر ءِ۔ زمین گواچن آ وجود ءِ و وجود نا مرکز ءِ ہرا مہر ءِ اسہ جاہ سلنگ کہ بیوس کپک ولے انداخہ مہر ءِ مہر نا معیار ءِ بڑز کیکک کہ پین وا پوسکنو خواہش وختس مفک و داخہ در مہر نا تہٹی ہننگ کہ قبول کننگ نا ایسری حد ءِ سر مروئی مریکک۔
شاید کہ عملی جہان ٹی دا بیرہ ہیت و ایلو ہیتاتان بیدس ہچ مفس انتئے داڑے ہر کس تینا خواست نا خاص اٹ مہر ءِ اُرک۔ مہر ءِ بدل کننگ کہ جتاو بہانہ و سوب اس پٹنگ نا رند اٹ مریکک تو قبول کننگ مشکل مریکک کہ امر اسہ بندغ سے داخہ در قبول کیو کہ اوڑان بیدس پین کس نا خیال ام مف۔ دا ضد مف اگہ قبولیت مرے تو بھاز آسان ءِ۔
زمین نا مہر تو اندنے کہ ہراڑے ودی مرین و جاگہ ننا مہر نا ردئٹ اسٹ مریکک تو انتئے ننے ودی مروکا ڈیہہ کل ڈیہہ تیان زیات دوست بریکک و ہمو ڈیہہ نا رند اٹ تینے مِش کننگ کہ ہم تیار مرینہ زمین نا مہر اگر بندغ نا مہر ءِ ودے بدل کننگ کہ قبولیت نا ذہن ٹی ہم مفک حالانکہ زیبائی نا معنی ءِ جہان نا خن ٹی اُرس تو نا زمین آن بیدس پین جہان ٹی مچ زیبائی مریکک ولے نیکہ زیبا نا جند نا وجود نا مرکز مریکک تو وجود نا مرکز ءِ و نا تہہ اسکا پوہ مننگ کہ ہمو قبولیت مریکک ہراد نا سوب آن نا جند نا وجود نا ہر گڑا مریکک چاہے بارن پالن مرے ڈھکال و بشام ولے نیکہ کل آن زیات نا جند نا وجود نا مرکز مریکک۔
تو اندن اگر محبوب بندغ ہم زمین نا خاسٹ یا دن پان نا جند نا وجود نا خاسٹ خڑک مرے نے آن تو ود آن بیدس زیبا ءِ گوکہ نظر تو برو ولے قبولیت نا سوچ و حد ءِ سر مننگ کپرو اخس محبوب نا نیکہ و نی اخس تینا محبوب کہ محبوب اس۔
مہر نا شکل و صورت ایلو کبینی سبکی تو ہچ کاریم اس مفک مہر بس مس تو مریکک مہر کس نا مال دولت شان شوکت نا محتاج اف اسہ انسان سے آن ہلیس کہ بوچ درخت کل تو مہر نا جتا جتا ءُ رنگ مننگ کیک ولے مہر نا پیدا مرو کا روتہ اسہ نا اسہ جاگہ آ اسہ جاہ اندن مریکک کہ اوکان جتا کننگ نا تا کس سوچ ہم خلنگ کپک۔
مہر لپوسی نا علامت مس تو او مہر کم جوفہ زیات مریکک گڑا جوفہ پورا مس تو مہر مدا مدا مُری نا کسر نشان ترسہ کیک۔ مہر نا لوز اندا خاطرا آزموندہ کرینن کہ مخلوق اندا جوفہ ءِ انتئے مہر سرپد مریک۔
لمہ وطن مرے یا محبوب یا خدا ہرا وخت و تا یامٹ پین مہر تروکاتا تا مہر استے دیر کرے تو و است نا خواہش اس مریکک کہ پوسکنا مہر ءِ تینا مہر تروکا تے جاگہ ایتک۔ و وخت دن پاننگ کینہ کہ ننے اسل و بندغ، سہدار یا زمین تو مہر مننگ کپک کہ ننا مہر بدل مرسہ کے۔
مہر نا رنگاک بھاز جتا ءُ و مہر اسہ اندنو جہان ئسے کہ اود نا ہر رنگ نا جتا و زند ئسے ولے بھاز جاہ لپوسی مہر ناعلامت مفک و نقصان ہم ایتنگ کیکک۔ و مہر ءِ بدنام ہم کننگ کیکک۔ و مہر کم خواست زیات مریکک نن مون پہ مون تینا خواست ءِ کس ءِ پاننگ کپنہ تو مہر نا پن ءِ بدنام کینہ و خواست ءِ ہلنگ آن پد و مہر تروکا آن مر مرسہ کینہ۔
مہر اسل رنگ ءِ زند نا، مہر وفا ءِ و مہر ہی فنا و فدا نا درجہ ءِ ایتک۔ مہر ہی مریکک ہرانا زند نا مقصد ءِ تینے مِش کننگ اس کا جوڑ کیک۔ ہمو مہر ہی اسل مہر ءِ گڑا ثابتی اٹ ہمو مہر اٹ رہینگنگ ہی مہر نا اصل تعریف مننگ کیک۔
مہر ءِ ضد اٹ توننگ نا جاگہ غا قبول کروئی مریکک، قبول کننگ اندن کہ اونا ہر ہر زرہ نا تہہ اسکا ودے پوہ مننگ نا کہ گڑاس جوفہ اسٹ تو گڑاس ایلو آن و گڑاس ءِ نا انتظار اٹ زند ءِ مچ گزریفنگ۔
پین جاگہ تا مہر آن اوخس واقف افٹ ولے لمہ وطن اسہ سبخ اس تسنے کہ مہر ءِ قبول کر کل جاہ تا کل نا زیبائی ءِ قبول کر، کل تو جوان رہینگ ولے نیکہ فنا و فدا مروکا بندغ، خیال یا زمین یا نا وجود نا بشخ اسٹ مریکک۔
مہر لکھنگ اٹ واضح مننگ کپک مہر ءِ پوہ مننگ کہ جواننگا عمل نا جہان نا بشخ جوڑ مروئی تمک اوکان پد خلوص وار مرے اتون تا تو و پین سوگہو کننگ مریکک اوکان مستی اگہ جوانو خیال اس وار مرے تو و سوگہوی ءِ کس پرغنگ کپک دا کل نا مننگ آن پد فدا و فنا نا درجہ ملنگ کیکک۔ فدا مننگ ہیت اٹ مفک و ہیت کننگ اٹ کس فدا مفک خیالی جہان آن پیشن ہم جہان اس ارے ہرادنا تہٹی اسل مہر ءِ ہراکان پدا محبوب زمین و نظریہ بدل مفک چاہے یا مٹ انت کہ لالچ و خواست مرے یامٹ انت کہ پین ہیت مرے کسر اسٹ و ہمو کسر نا کاریم تیکن سہب شام وضو تو سلوئی تمک ہراد نے پین کنڈ آتیا لپوسی آن بچفک ہم و مستی کل کہ کسر یلہ تیکک۔
بھاز جاگہ آ دن خوڑت سلینگ ءِ ضد پارہ ولے اگہ دا مثبت ءُ ضد ئسے تو انقلاب اندادے و اندا بدل کننگ کیک۔ است خلکنی جوانو عمل سے انسان دوستی نا علامت ءِ ولے کسر نا جواننگا خبر مرے مزل خبر مرے مزل وجود مرے مہر و مزل اسٹ مریر تو مہر و مزل ایسکا زندہ اُس بدل مننگ کپسہ ہرا وخت روح بچا تو بہ تاریخ نا بشخ جوڑ مننگ کیک۔
دی بلوچستان پوسٹ : دا نوشت اٹ ساڑی ہیت و خیال آک نوشتوک نا جند ئنا ءُ، دی بلوچستان پوسٹ میڈیا نیٹ ورک نا دا ہیت آتے مَننگ الّمی اَف و نئے کن دا ادارہ نا پالیسی تا درشانی ءِ کیک۔