او نت شپاد سمندر نا خڑکا سلوک مجنون آن بار تینا لیلیٰ (دے) ءِ حسرت آن پر انگا خن تیتون بخیرٹ کننگ ئس۔ ہرا وخت اونا پیشانی نا کرنچ آتے دے سمندر نا لہر آتو تشبعیہ تس….
“اے اُر کنا جُھگ امر لُڈ کننگ ئٹی ءِ”….
نا خدا ماما نیکو تینا کشتی نا کنڈا دو موریفسہ تران کرے۔
خڑکا سلوک خیرو مدان آ توارٹ ماما آ سوج آ تا پِر کرے۔
“ہر کنڈا دیر ہی دیر ءِ گڑا دا مخلوق انتئے دیر کہ داخہ باہ پست خلیک؟ انت اینو نن شکار کہ ہمپنہ؟ اینو سنگت (سمندر) ہم ننے خن نشان تننگ ئٹی ءِ…… خدا خیر کے… داخہ کاوڑ، توبہ توبہ…. ”
خوار زادہ، ماما خیرو ءِ پارے، “دُن اسل اف کہ دیر اف، بس گڑاس بندغ ہنینا دیرے دوست تخرہ او گڑاس خرینا……انت؟ دیر پین انت.
داسا شکار انت اسے نا، مچیک ہم تو مظلوم ءُ، ننے آنبار، سمندر ہم ماتم کننگ ئٹی ءِ…. ”
برامی آن بار سینگار کروکا کشتی تے خیرو خنا ناگمان پارے،
” انت اینو کس اسے نا رخصتی تو اف؟ “،
جوڑتیا چنکو بشخندہ اس ایس…….. ولدا مچے چپ کرے….. ماما نیکو تران کرے، ” کنا مار داڑے تو ہڑدے اسٹ اسے نا رخصتی مریک…… “..
ماما….. ماما…. ای ہچ سرپند متوٹ؟”،
واہ…. اڑے واہ…… ہیڑ نا مار…. ماما ءِ ماموں جوڑ کننگ اوس۔ تاریخ ہم پن کننگانے…. ایلو تو ایلو برام نا کاڈ آک ہم شینک مسونو…. جنیک پڑو ہم کرینو۔
دا زیبائی و سینگار ہم ہموفتے کن ءِ.
“دیر ءِ ءُ خوش نصیب ” خیرو ولدا سوج اس چغل تس.
ماما کاوڑ اٹ…. ولدا اسے پین سوج اس؟
“نی نا سرپند افیس، نا سر پند مننگ کوشست کننگ ئٹی اوس۔ ہمسایہ ءُ ننا…. بھلو سرمایہ دار ءُ….. گاڑی، مشینری، مزور ہر گڑا ارے ایتوتا…… بس اسے شڑط اس تخانو”
“انت……. انت؟
داخس او بھلو مالدار و ولا ہم شڑط تخانو
خیرو، بس کر داسا…… ہنداڑے ہندی مرور۔۔۔ ہنا تو ہیت ءِ کہ ننے اونا خڑکا ہِننگ ہلپرور….. “نا خدا ماما نیکو گوادر نا سمندر نا نیمہ غا دو موریفسہ پارے۔
دی بلوچستان پوسٹ : دا نوشت اٹ ساڑی ہیت و خیال آک نوشتوک نا جند ئنا ءُ، دی بلوچستان پوسٹ میڈیا نیٹ ورک نا دا ہیت آتے مَننگ الّمی اَف و نئے کن دا ادارہ نا پالیسی تا درشانی ءِ کیک۔