افسانہ گرگٹ
نوشت: انتون چیخوف | مٹ: صدام یار
دی بلوچستان پوسٹ
پولیس سپرنٹنڈنٹ اوچومیلوف گواچن ئٹ پوسکن ءُ کوٹ اس بیناسس و دوٹی اسہ تیلا اس کریسہ بازار نا چوک آ ہنیسہ کریکہ۔ او نا پیری کننگ نا وڑ گھمر ئس۔
بھلو بھلو گام خلیسہ اس و ہرا وخت تینا نت تے ڈغار آ تخاکہ گڑا اونا کبین انگا لتر آتا توار مُر اسکان بسکہ۔ اسہ خیسن پژہ والا پولیس اس تینا دو ئٹ کوزہ کروک آ مالٹا تا چبی اس ارفیسہ دانا پد ئٹ ہنیسہ ئس- نیمروچ نا وخت اس، دے بھاز ہُشنگ ئس و چارمہ کُنڈ چُپی اس ئس۔ دا وخت چوک ئٹی دا ہڑتما تیان بیدس پین کس اس ساڑی الو۔ دکان و ہوٹل تا ملوک گلیک گراک آتیکن بھاز بے آرام ئسر ولے دے نا باسنی غٹ ءِ تینا اُرا تیٹی بندی کریسس۔ تیوہ انگا جہان فریشان خننگسہ ئس۔ کسر تیا اسہ پنڈوخ ئسے اسکان پاش الو۔
“نی دافتے ٹُکر کریس، لعنتی؟ “ اوچومیلوف ءِ زور آن اسہ توار ئس بس“ مڷ دادے ہلپیس۔۔۔! داڑے قانود نا ردئٹ ٹُکر کننگ منع ءِ، دادے تورس۔۔!
ہئو ۔۔۔ ہئو ! “
ہندا وخت آ کچک ئسے نا زور ئٹ وکنگ نا توار بس۔ اوچو میلوف توار نا پارہ غا ہننگ ئس و دادے پچوگین نا پاٹ نا پڑ آن پیشن مُسہ نَت تیا رُمب کروک ءُ اسہ کچک اس نظر بریک۔ آگڑی خلوک ءُ کوس اس بینوک اسہ بندغ اس، ہرا نا سدری نا بٹن افک، او نا رند ءِ ہلکنے۔ ہمو او نا پد آ نریسہ کیک او ڈغار آ تمیسہ کچک نا پَد ئنا نَت تے تورک، او اسہ وار پین پوہاڑ کیک“ کہ دا دے ہننگ کن الپیس۔۔۔! “
دکان آ مروک آ مالک آک و او نا مزور آک پیشن پیشتمرہ و اسہ جاغہ گوڑ مریرہ۔ دا اسہ جنگ اس تکنگک ، افسر پولیس والا سپرنٹنڈنٹ ءِ پائک۔
اوچومیلوف چَپی کنڈ آ گام خلیک و گمر وڑ اسیٹی مُچی نا پارہ غا کائک-
او ارک کہ پنی آ بندغ پاٹ نا گیابان نا گلی نا خڑک آ سلوک ءِ۔ او خنک کہ دا نا راستیکو دُو تہو ٹی ءِ و مُچی ءِ تینا چیچکور آ نشان تننگے ہراڑان دتر وہننگے۔ اوچومیلوف دادے درست کیک۔ دا بندغ نا پن ہریوکن ءِ ہرا کاریم نا وڑ ئٹ سنار ئسے۔ ہرا دا ندارہ ءِ تالان کرینے او اسہ پیہن ءُ بورزائے (کچک ئسے نا زنک ) کچک ئسے نا چُنا ءِ۔ ہرا نا بج ئٹی پُٹ و اسہ مون ءُ ٹک ئسے۔ او مُچی ئنا نیام آ تینا ایلو نت ءِ مرغن کریس ہلش آرہ تہ ئس۔ دا نا پیر انگا خن تا خڑینک تیا ڈکھ و رنج نا دہشت ئس- او دا سکھ دہ ئس کہ او بندغ تا نیام آ آختہ ءِ و مننگ کیک او ڈوہ ئسے نا ہئو ہم کرینے۔ دا مُچی او تو انت کروۓ او دے ہچ سما اف۔
“دا کُل انت ءُ ؟ ”اوچومیلوف مُچی ءِ پرغسہ مستی گام خلک“ نی داڑے انت کننگ اُس؟ ہور ءِ انتئے سرفنگ اُس۔۔۔؟ دا دنا توار ئس۔۔۔؟ ”ای داکان چُپی ئٹ ہنسہ ئسٹ۔ کس نا ہم کاریم تو کاریم توتویٹہ، افسر۔۔۔!
”ہریوکن ٹخیسہ پارے، ای تینا سنگت تو پاٹ نا بارو ئٹ ہیت کریٹہ۔ ہراتم دا گندہ انگا ایوان بیدس سوب آن کنا ہور ءِ گٹ ہلک۔ دا مچی ءِ اسہ جاغہ کننگ کن بشخنداری۔ ای اسہ کاریم کروک ءُ بندغ ئسے اُٹ۔ ای جوان ءُ کاریم کیوہ۔ کچک نا گَٹ ہلنگ نا سوب آن کنے داسہ تاوان تروئی ءِ انتئے کہ داسہ ای اسہ ہفتہ ئسے اسکان دا ہور ءِ کاریم ئٹ ہتنگ کپرہ۔ افسر۔۔۔! دا قانود اس ہم اف کہ نے اسہ ٹپ ئسے نا سختی سوری ءِ برداشت کننگے۔ “
اوچومیلوف جھکسہ و تینا خیری ءِ چنڈسہ ترند انگا توار ئٹ پائک کہ“ بھاز جوان، دا دنا کچک ءِ۔۔۔؟، ای دادے دن ہلپرہ، ای دانا خواجہ غاتے سرپند کیوہ کہ کچک ءِ تینتو اوار کیر، دادے دُن یلہ ہلپس۔ داسہ وخت بسونے کہ چپ انگا بندغ تا خیالداری ءِ کیر۔ اگہ کچک آتا خواجہ غاک نظم و ضبط آتا خوندی ءِ کپسہ گڑا اوفتیا ڈوہ کننگ مریک۔ ای دا گچی نا خواجہ ءِ جوان پاوہ کہ کچک و دننگا ایوان آتے تینتو تخنگ نا انت معنی ءِ۔۔۔! ای اندنو سبخ اس تیو تا کہ۔۔۔! “ یلدیرین! “ پولیس والا تو ہیت کریسہ افسر پائے، “ حوال کہ کے دا دنا کچک ءِ؟ و خبر تا جوڑ ! بیدس سوب آن کچک نا لخ ئٹ ہلننگے۔
“ کنے ہندن لگک کہ دا جنرل زیگالوف نا کچک ءِ۔ ہنداکان توار اس بریک کہ جنرل زیگالوف! کنا کوٹ ءِ شیف کننگ آ کنا کمک ءِ کر یلدرین۔ بھاز باسنی ءِ۔ ہندن لگک کہ پِِر اس مریک۔ اسہ ہیت اس کنا ملی ٹی بننگ اف کہ دا امر داڑے بس؟ خاص وڑ ئٹ نے گَٹ ہلنگ کن ؟” اوچیومیلوف ہریوکن نا پارہ آ چک خلیسہ پارے“ دا ہنداخہ چنک ءِ کہ نا ہور اسکان سر مننگ کپک۔ نا اور میخ ئسے آ لگو و نی پیسہ نا ردئٹ دا بہانہ ءِ کننگ اُس ۔ نن غٹ نا وڑ انگا بندغ آتے جوان سرپند مرینہ۔ نا وڑ انگا بندغ آک شیطان آن کم افس !“
“سنار مسخرہ آن اونا مون آ سگریٹ ءِ لگفنگ نا کوشست ءِ کرے۔ تینے بچفنگ کن اوڑتون ہلک تینے، داسہ گندہ او بندغ ئسے، افسر۔۔۔! “
“دا دروغ ئسے، افسر۔۔۔! ہرا وخت نی تینٹ خنتنوس تہ گڑا دروغ انتئے پاسہ ؟
افسر اسہ سوبر و چپ او بندغ ئسے و او فیصلہ کیک کہ دیر دروغ تڑنگہ و دیر درست پاننگ ءِ۔ او خدا چائک کہ راست انت ءِ۔ و اگہ ای دروغ تڑنگ اُٹ گڑا عدالت فیصلہ کے، دا قانود ئٹ نوشت کروک ءِ۔
اینو پگہ نن کل اسہ وڑ اُن “
“ شرہ کپبو۔۔۔! “ افسر اُلس آ تینا بھیم ءِ تالان کننگ نا کوشست ءِ کرے۔
“ نہ دا جنرل نا کچک افک۔” پولیس والا یخین ئٹ پارے “ جنرل تون دنو کچک افک۔”
“انت نی دا بارو ئٹ پر حوصلہ اُس؟”
“آن “ افسر ! “
“ ای ہم چاوہ کہ جنرل تو دنو کچک افک۔ او کبین ءُ کچک تورک۔ دا وڑ ئنا گندہ ءُ کچک او ہچبر تورپک۔ دا اسہ گندہ ءُ مخلوق ئسے۔ اگہ دنو کچک اس پیٹرزبرگ یا ماسکو ئٹی برے گڑا چاسہ انت مریک ؟ او جاغہ نا بندغ آک دادے خنیسہ دا نا لخ ءِ خلیرہ ! نی ٹپی اُس ہریوکن۔ ننے دانا مٹ ءِ ہلوئی ءِ۔ وخت بسونے۔”
“ واہم ! مننگ کیک دا جنرل نا مرو، پولیس والا پام کریسہ ترند انگا توار ئٹ پارے۔ “ کہ دا کچک نا پیشانی ئٹ نوشت افک کہ دانا خواجہ دیر ءِ، ولے اسہ دے اس ای اوفتا گیابان ئٹ اندنو کچک س خناسٹ۔” دا یخینی او وڑ اسیٹی جنرل نا کچک ءِ ! “ مچی آن توار اس بس۔
کنے کنا کوٹ ءِ بینِنگ ئٹی کمک اس کبو، یلدیرین! تہو ترند مریسہ ءِ۔ کنے یخ مننگ ئٹی ءِ۔ نی دادے جنرل نا پارہ غا در، و اوفتے پا کہ دا کچک کنے کسر آ دوئی مسنونے، انت دا ہندافتا ءِ ؟ دافتے دا ہم پاریسہ کر کہ دادے کوچہ آن پیشن دُن الپیرے۔ دا اسہ کبین ءُ کچک اس مننگ کیک۔ کچک اسہ نازرک ءُ ہیوان ئسے۔ افسر پارے و ہریوکن نا پارہ غا نظر شاغسہ ترند ءُ لہجہ اسیٹی پارے، “ نی تینا دو ءِ شیف کہ، دانا ہچو فائدہ اس اف کہ نی تینا دتری آ ہور ءِ نشان ایت، دا نا جند ئنا ردی تا سوب ءِ۔
“ دا مس جنرل نا بورچی، داڑان سوج کر۔ پروہر! دانگی بر، دا کچک ءِ اُر ۔۔۔
انت دا نا ءِ؟ “ پولیس والا اسہ بندغ ئسے نا کنڈ آ دُو ءِ لوڑو تریسہ پارے۔
نہ کنتو دنو ہچو کچک افک۔ نہ کہ مالو مسونے !”
سوج کننگ ئٹ وخت ءِ تینا نسخان کننگ نا گرج افک،” اوچومیلوف پاریسہ کرے،” دا اسہ سریلہ ءُ کچک ئسے ! دا نا بارو ئٹ ہیت کننگ نا وخت ءِ نسخان کننگ نا گرج افک۔ انتئے کہ او تینٹ پاریسہ ءِ کہ دا اسہ سر یلہ ءُ کچک ئسے، گڑا دا سر یلہ ءُ کچک اس مرو ءِ۔ دادے دمدستی وڑ ایسر کبو۔ دادے سُم اس خلبو۔”
دا ننا کچک افک، ”پروہر زو ئس مستی مریسہ پارے، “ دا جنرل نا ایلم نا کچک ءِ۔“
“ نی ہندا پاننگس کہ جنرل نا ایلم ولادیمیر ایوانچ ہنداڑے کے ؟ “ اوچومیلوف درشان کرے، و اونا مون جوش ئٹی تریخسہ کرے۔” انت او پیری ئٹی ءِ ؟”
“ جی ہئو ۔”
جوان، کنے سما الو کہ دا چنکا کچک او نا ءِ۔ امر زیبدار ءُ کچک ئسے۔ بے ڈوہ انگا ایوان۔”
پروہر کچک ءِ تینتو ارفے و مُستی گام بٹے۔ مُچی ہریوکن آ مخیسہ کرے۔
ای نے نا لائخی و رَدّ ہیت کننگ نا سبخ ہیل ایتوہ۔ اوچومیلوف، ہریوکن ءِ تڑی تریسہ چوک ئنا خڑک آ ہنا۔
دی بلوچستان پوسٹ: دا نوشت اٹ ساڑی ہیت و خیال آک نوشتوک نا جند ئنا ءُ، دی بلوچستان پوسٹ میڈیا نیٹ ورک نا دا ہیت آتے مَننگ الّمی اَف و نئے کن دا ادارہ نا پالیسی تا درشانی ءِ کیک۔