نوشت: وسعت اللہ خان
مٹ: عتیق آسکوہ بلوچ
سہیل نا مُد تینا ہتم تون ءِ. متکنا پَن آک تمنگ ئٹی ءُ کہ پوسکنا پَن آتیکن ہند جوڑ مرے. ہر گڑا آ ہر مُد نا اثر مریک دوارہ سہیل نا تو دیخہ زیات مریک.
ہر ایک شے کا تعلق ہے دوسری شے سے
ہوا چلی تو بکھرنے لگے خس و خاشاک (عارف امام)
ادارہ زعمِ (؟) طرم خانی ٹی پنوکا پَن آتا ڈول نفسانفسی نا مُد ٹی بے سما و بے پرواہ بال کریسہ پیری کننگ ءِ. دافتیا پَن اس پوشکن مریسہ ءِ، کس ئسے آ خیسنی اس تالان مننگ ءِ تو پین پَن ئسے آ اندا خیسنی ءِ خلیسہ ہنیسہ ءِ، کس اسل باریسن ءِ و ڈغار آ تموک تموک پالو مٹ کننگ ءِ، کس ئسے تہو ہرانگ دے گڑد گڑد گڈیل کریسہ ہننگ ءِ، آؤ اگہ کس ئسے نا کوالخوائی ءِ تو بیرہ چرکاؤ خلوکا ترند آ تہو نا.
پَن ریچ نا دوتیٹ تالان تالان آ سرکار تو تیوہ غا پَن آتے نشان تس. ایلوفک تینا تینا گور تیتون خلوک تولوک ءُ. اللہ چائے بلف (؟) کننگو کہ بے یخینی ٹی تینے گوڑ کروک تولوک ءُ.
اسہ سال ئسے آن گڈ اندنو زندہ ءُ سہیل اس بس خارجہ پالیسی نا متکنا سخت جان آ پَن آک ہم تمنگ ءُ. اندن پوسکنو برم ہم ترک کرور؟ نمی دانم.
کاٹم آ چلہ نا مُد ہم سلوک ءِ. گڑا انت خود ساختہ مُر اُروک آک خوراک مُچ کننگ نا ٹَک ءِ خلکر؟ مورینک آتے ہم سما ءِ کہ یخ خوراک مُچ کننگ نا وخت ءِ. دیرے سما کہ اخہ چنک یا مرغنو یخ اس مرے؟ انت اسہ اندنو بیرم ئسے نا بست و بند مسونے کہ مالو آنبار دا وار ہم دُن مف کہ کاٹم ءِ ڈھکیو تو نَت و نَت تے ڈھکیو تو کاٹم پاش سلے.
انت کچھار (؟) صاف کننگا؟ دیچہ اخس اُرے اسکان داٹی مروئی تمہ؟ یخ ئنا پِر، لڑزہ یا برف نا انت باور؟
انت بارن آ پَن آتے اسہ جاہ مُچ کننگ نا خیال ہم کس ءِ بے جارات کننگ ءِ؟ دا تو مف کہ دا خوراک ہم دوتیان کائے و برف ٹی ڈم ہلے یا رزقِ پِر و برف یا پین مرے. دوارہ انت تینا درخت نا پالن آ ٹول آتے برغسہ بارفسہ کاریم ءِ کشرہ؟ اگہ دن کیرے تو ہتم ہرا ٹول آتیا بریک و اخہ دے گدریفنگ مریک؟ کور چشمی نا مطلب کن لوز گنج ءِ اربو.
اگر اندھیرا گھنا ہو اتنا
چراغ کتنی ضیا کریں گے
یہاں کی آب و ہوا بری ہے
پرندے بستی میں کیا کریں گے
ہوا کے جھونکے تو آئیں پہلے
یہ بند کھڑکی بھی وا کریں گے ( عبید صدیقی )
بے شک مالک خدا جان ءِ. ہر ساعت مٹ مروکا مُد آتا ہم ہمو مالک ءِ. ہمودے تو ہرا باور کننگ کڑزک. ولے باور کننگ نا مطلب تو دا اَف کہ خدا نما ہر بے مسخت، چادی آ است خوائی تے ہم پورو کننگ نا پابند مرے.
نی تو خواسہ اندن کہ سہیل آن پد زوتس ہتم برے ولے ہتم آن پد سہیل بف. ولے ہتم نما تُغ تیانبار تو اَف کہ نَت تا توار ءِ ہلیسہ برے و نیتون اوار لیٹہ. او ہم برفی آ سنگتی تیتون مِڑ تننگ ٹی سرسہبی دوئی کننگ آ گڈ ڈغار آ تینا جھنڈا ءِ خلنگ کیک و مونی گدارک.
ایہن اے تُغ تا گراک! وختس تو اسہ مُد اس ٹَک خلیسہ سرپند مریسہ تینٹ ہم گدریفبو. ہرا وخت اسکان مُد آک بریسہ کرور و نمے گدریفسہ کرور.
(منتوار: بی بی سی اردو)
دا وار سُہیل تو کبین تمو..!
الّمی خوانبو
