بانڑی
نوشت: برزکوہی | مٹ: سمیہ بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
11 جون 1981 آ ہرا وخت بڑزکردار آ انقلابی حمید بلوچ ءِ مچھ ئنا جیل ٹی تختہ دار آ پاہو تننگ کن دننگ ئسر، داڑان مُست او تینا وصیت ٹی نوشتہ کیک کہ کنا مسڑ بانڑی دا وخت دونیم سال نا ئسے، کنے اومیت و یخین ءِ کہ بانڑی ہرا وخت بھلن مرو، او کنا زی آ پشوان مروف بلکن اودے فخر مرو۔
دا راست ئسے کہ تاریخ ہراڑے چرینگک تینے اسیکہ وا ہموڑے اتریک، اسہ بانڑی اس قوم ئنا عشق ٹی تینا پدا شہید حمید ہلا، چل سال آن گُڈ اسہ پین بانڑی اس اندا قوم ئنا عشق ئنا پورؤ کننگ نا پند ئٹی شہید دودا تینا پد آ اسہ پر فخر ءُ مسڑ ئسے نا دروشم ئٹ ہلا۔
یوسف کرد عرف دودا تینا برام نا مسہ تو آن گُڈ، ہرا وخت تینا قوم و وطن نا فرض و وام تا پوروی کننگ کن جنگی محاذ آ رادہ مریک، تو ایسری ہیت تینا شلی تون دا پاہک کہ “شلی ای ہننگ اُٹ، کنا شہیدی آن گُڈ، اگہ ننا مار ئس ودی مس تو گڑا اونا پن ءِ فرید تخیس، اگہ مسڑ ئس مس گڑا بانڑی۔”
ڈیہہ ئنا عشق، اندا ایسری ہد اسکان سرمریک، جنون ءِ خوندی کریسہ، عقل و سار ءِ آسمان تا بڑزی تیا سرکریسہ استار تے بلُم کیک۔، و دا استار آتیا نوشتوکا کسہ غاتے خوانیفک، دا جوزہ، جنون و شعور نا زراب آتیٹ بش مروک بہادری آن بیدس مننگ کپک۔ دا جنون آن بیدس ہچ مننگ کپک کہ تینا پوسکنا برامی شلی و تینا مسڑ بانڑی ءِ خننگ آن بیدس، رخصت کریسہ بیرہ غازی و شہادت نا فکر ءِ ہلیسہ زوراک و طاقتور دشمن تون محاذ آ مون تس کن مخ ءِ تفے۔
دا کس آکن گوریفنگ، سرگڑدانی، عقل و گمان آن پیشن نا ہیت اس مننگ کیک، ہرا وخت شعور و علم ئنا کچ بھاز نزور مرے۔ ہراڑے علم و شعور نا کچ بزڑزی تیا سر مرے، ہراڑے بہادری بڑز کرداری نا گروشک تروکا استار صوب و شام شعور نا آسمان و ڈغار نا ایسری آ گروشک ایتے، اندن لکھ آ معصوم آ بانڑیک، باوہ نا سیخا آن دو ارفوک و چوری مرور، لکھ آ شلیک جنوزان مرور و لکھ دوداک وطن نا خاکِ سمی ڈیہہ ئنا رکھ اکن تینا سا ءِ ندر کرور۔
جان ندری، جانبازی و سرمچاری اسل چنکو ہیت اس اف، دا کسر بیرہ پِت آتیتون سینگار ءِ، دا گڑا ہمو وخت رواج ہلوک مننگ کیک، ہرا وخت دا کسر نا گچین و تکنگ، جوزہ، حوصلہ و شعور تون اوار مرے، نہ تو لڑزوکا گام تون، لڑونجا خیال، ڈمبرینگوکا سوچ تون اوار دا کسر ئٹ ہنوکاک ہزاراک مرور، ولے مِزل اسکان مَنٹس سر مننگ کیرہ۔
جنگ نا بنماسی اصول آتیان اسٹ آ المی آ اصول انداے کہ جنگ ئٹی حوصلہ و جوزہ و است خواہی اوار مرے، جنگ دلیر آتا تخلیق ءِ، ہرا وخت دا گچینیک نزور مریر، ایسر مریر، بُھس مریر گڑا دوارہ مدان مدان لغوری تینٹ بندغ نا است و ملی ٹی ہندی مریرہ، جنگ ایہن ہم لغور آتا وس ئنا ہیت اس اف۔
اگہ دودا نا جوزہ، حوصلہ و جہد تون است خواہی کُنٹ مسکہ، گڑا شلی و بانڑی اونا نزوری و بے وسی جوڑ مسرہ، پدا او جنگ کن و جنگ دودا کن باریم مسکہ۔
اندا تو فرخ ءِ اسہ تنخواہ خور فوجی و اسہ رضاکار سرمچار اسیٹ۔ جنگ تنخواہ خور فوجی نا بے وسی مریک، او تنخواہ کن جنگ کیک، تینا چُنا تیکن جنگ کیک، باریم اس سرپد مریسہ جنگ کیک۔ اسہ رضاکار انقلابی فوجی اس تینا چُناتے ہلیسہ جوزہ، حوصلہ و است خواہی تون اوار رضاکارانہ وڑ ئٹ تینا بروکا آ زنک اکن جنگ کیک، اندا فرخ اصل ٹی سرسوبی نا دستار ءِ اوفتے بیفنگ، ہرا جنگ ءِ جنگ آنبار اریک جنگ کننگ ءِ، او جنگ ءِ باریم آنبار ارپسہ۔
جوزہ ہراد اسکان، ہرا کچ اسکان؟ و امر ءُ حوصلہ؟ است خواہی تینا کاریم و تینا ذمہ واری آن بیدس جوزہ مننگ کپک و بیدس حوصلے آن سرسوبی رسینگپک۔ واہم دا بنماسی و جنگی گچینیک اسٹ ایلو تون المی تفوک ءُ، اوفتیان بیدس یا اوفتیان نزور ءُ دروشم اسیٹی جنگ تون اواری تینتون اوار تیوہ غا جنگ تون اوار ناانصافی و ریفنگ ئسے و دن انگا جہدکار جنگ کن باریم اس مریسہ بروکا جہدکار آتیکن ہم او علامت مریرہ، ہراڑان پوسکن آ جہدکارک زیمی مریسہ، اندن آ رویہ تا گواچی مرورہ، ہرانا مُچ جنگ آ بھاز خطرناک ءُ زیم تمور۔
نوک بروت ورنا، ساندہ جوزپ و حوصلہ و است خوائی تون اوار جنگ نا بشخ مریرہ، اوفتے جنگ ٹی امر ءُ دود، و دود آتیان چپ ہیل تس و ایب کیب اس رسینگک؟ تیوہ غاتیان المی و بنماسی آ سوج اندادے، ہراڑا ہراڑ اسکان غور و فکر مسونے و مرو؟
نن بحیثیت جہد کار، شعوری یا لاشعوری، سرپدی یا بے سرپدی ہیل تس و ایب کیب اس تننگن، ولے سوج دا ودی مریک کہ او ہیل تس و ایب کیب ہرا ہد اسکان و ہراڑ اسکان جنگی خواست و المی گڑا تا ہمون وڑ ئٹ ءِ؟ اگہ مچ ءِ ہم او خواست و المی گڑاتیان چپ مریر، گڑا انت اسہ جنگ اسینا سرسوبی مننگ کیک؟
ہرا وخت جنگی خواست و المی گڑاک تیوہ غا جنگ و ہر اسہ جنگول آ ایسری تننگ کن تخوک مفس، گڑا امو وخت نُم پو مبو کہ ای اسہ باہ تروک ءُ جنگ اس کننگ اٹ و ہرا وخت جنگ نا بشخ مننگ آن گُڈ ہم حوصلہ، جوزہ و است خوائی مف گڑا نی پو مر کہ نی پوک مروک ءُ جہدکار ئسے آن ود ہچ اس افیس۔
کنا ڈیہہ، کنا لمہ داسکان تینا چناتے ودی کننگ ءِ، شہید آتا دا وطن داسکان آبات ءِ، دا ہروخت اکن دودا ودی کریسہ کرو، و تینا دودا تا بیرگیری کن بالاچ ہم ودی کرو، دا اسہ تاریخ ئسے، دا اسہ لڑ ئسے و دا لڑ ہمو وخت اسکان برجاء مرو، ہرا وخت سکان نن وطن ءِ لمہ آنبار اُرون و لمہ غان بار دانا رکھ ءِ کرون۔
دی بلوچستان پوسٹ : دا نوشت اٹ ساڑی ہیت و خیال آک نوشتوک نا جند ئنا ءُ، دی بلوچستان پوسٹ میڈیا نیٹ ورک نا دا ہیت آتے مَننگ الّمی اَف و نئے کن دا ادارہ نا پالیسی تا درشانی ءِ کیک