داستان ءِ عرب، براہوئی مزحمتی ادب نا پنہ غا
نوشت: محبوب شاہ
دی بلوچستان پوسٹ
مُست آن برجاء۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ناگمان کنے جہان نا شہیدا ٓک یات بسر۔ بھگت سنگھ نا پاہو، ڈاکٹر چے گویرا، نا گم او گار مننگ داکٹر نجیب، نا ٹنگ انگ مجاہد نورا مینگل، نا فرنگی تون مون ایتنگ خان محمد زرکزئی،نا تینا تا دوآن شہادت شہید علی دوست نا انگریز اے تتو کننگ بھاز یات بس ہراکے تینا دتر ات ڈغارے رنگی کریر۔ ہمو تم کنے ہفت ولی تون آوار بابو نوروز ہم یات بس ہراڑے کے اونا ماک او اونا سنگت آک پاہو نا چٹ اے اونا نا خن تا مون آ بک ہلکر خوشی اٹ تینا لخ اٹ شاغار۔ سما اف انتئے، انتئے کنا خنک شہید ٓتا کتاب ءِ پن پن کریر۔ شہید اکبر بگٹی و اونا سنگت ٓتا پنہ ہم کنا خن تا مونا بس، ہراتا تاریخ دتر اٹ نوشتہ اس ہنداڑے ترندو تہو اس چکا جندی پنہ غاک شننگار شہد غلام محمد او اونا سنگت آتا ٹپی ٹوری آ جون تا عکس ھم کنا مونا بس دیسکا خڑینک آکے صفا کتویس اٹ چاکر قمبر او چندی بیگوا تا دتر چٹیفوکا جونک است اٹ جخار ہندن بے پِن آ چندی شہید آتا داستان ملنگیسہ انا ہراتا بارو اٹ خیر بخش مری، بالاچ نا پڑس آتولوک اسے سردار اسے پارے کہ بالاچ و اکبر کے ای ہموتم دوکے بڑزا کیوہ ہراتم شہید اکبر خان تون اوار سی گم اوگار انگا شہید آتیکن اگہ دوک بڑزا کیرے، کنے ہمو شہید آک ہم بھاز یات بسر ہراکے تینا وطن نا داستان ءِ مش تا پلہوے کونڈیسہ تینا جنگ انا تاریخ ءِ خل انا چشخ اٹ نوشتہ کریسر۔ ہراتا توفک نا داستان بروکا نسل آتیکن عزت و غیرت نا تاج اس جوڑ کننگاس اس ۔ جاہی جاہی پھل آک ہمو دو ہراکے وطن نا لخ انا آر جوڑ مسونو انتئے کہ اسے دے انا گواڑخ ہمو دسوکا بج آن، ہمو نرگسی گل گلاپ آن بھاز جوانے ہراکے مش تا تہٹی کڈ مسر ولے آپڑس نا درخت اس جوڑ متوس، بے شک زغم ظالم نا سینہ ٹی گٹ مفک ولے مدام اونا سینہ ٹی جخو کو پت اسے نا کاریم ءِ کیک زندہ مننگ کن المی ءِ اسے ملاس او ایلم اسے خوانا اسے گلم اس دیر انا کنیفنگ نامڑد نا شراب او کواب آن زیات گڑازک دنیا بھلن ءِ زند گیشترے ولے غیرت نا پڑی دریاب آتیان زیاتء ِ۔ کنے فلسطین نا اسے گدرینگوک داستان اس ھم یات بسس ہراکے تینا وطن اٹ اسے بدر او کوزہ گیر یہودی سے تون اسے چنکو تنخواہ سے آ خزمت گار اس ہراکے دے آن دفتر اٹ بیگہ تو اراٹی خزمت کریکہ۔ ننکان مدام سوچاکہ وطن کنا وساہل آک کنا، بوتار او غلام ای صوب آتون دفتر اٹ بیگہ تون اراٹی ڈگی نا لنگارے آخر دے نا خواری آن بے زار مس۔ پارے ای دے اٹ اسے وار خذمت کویہ بیگہ تون اچو بوتار اسے نا حکم ءِ منیپرہ، یہودی ابوجہادے نوکری آن کشنگ نا تڑی تس ابو جہاد نوکری ءِ یلہ کننگ آن مست پارے او کوزہ گیر نرینہ لنگڑی آن کسپک ۔ بھلو وطن اسے نت تیان منڈ افٹ نہ ادرنگ نا گواچی اوٹ۔ نامراد دیچہ ہراکہ بسن اس کنا ڈغار آ قوضہ کرینس بے شک کنے غلام کروس ولے ضرور وخت انا وخت اس ڈغار نا خواجہ اس کاٹمے نا دوشہ نا کاٹم آمبار جگوے خفتو وخت آک بدل مریرہ اراغا بننگ تون بارن ءُ ارغ اس خیری آ تفے باوہ نا متکنا طوفکء ِ تیل تس، مش تیٹی رولیسہ وطن نا پیش مرگہ غا تا کیمپ آ سر مس۔ اونا اننگ آن پد دشمن نا سنگرآن وار وار آ خلق آ سم کاری کننگاکہ ناگمان سنگر نا خڑکا مسے تراک مس ہراڑان سنگر بُس مس، سپاہیک دتر اٹ اسٹ دم تسر ہندا ویل ءِ چارتو گدرینگاسس سہیل آن پد مش تیا برف انا اولیکو شنکی اس۔
دی بلوچستان پوسٹ: دا نوشت اٹ ساڑی ہیت و خیال آک نوشتوک نا جند ئنا ءُ، دی بلوچستان پوسٹ میڈیا نیٹ ورک نا دا ہیت آتے مَننگ الّمی اَف و نئے کن دا ادارہ نا پالیسی تا درشانی ءِ کیک