تماشہ
نوشت: دُرناز رحیم بلوچ | مٹ : خالدہ بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
“ہرانگ ہننگ اُس” باوہ داؤد ءِ بوٹاتے بیننگا خنا تو ہریفے
“برانز مُچی سے باوہ پریس کلب نا مون آ۔۔۔۔ بس ہمونگ ہننگ اُٹ
“امرو برانز مُچی ئس؟” باوہ نا مُون اسہ وار ئتوں بدل مس
“باوہ مچٹ سوشل میڈیا ہم ہُریسہ کبو”، او بُوٹاتے بینا و بش مس سلیس
“کَنتون داخَس وخت مفک” باوہ چشمَکاتے بینا و خن تے تینا اخبار ٸٹی خلک
“نی تینٹ پار کہ اینو ہرا بَرانز مُچی ءِ نُما۔ و دا انت ہڑدے تماشہ ئس خلکنرے نم ۔ ہڑدے اسہ برانز مچی ئس نُما ہڈ تننگک” باوہ نا پاروڑ ترند مس
“ہرازدے نے تینا مار اکن دا کُل ءِ کروئی تَما گُڑا نے دا کُل تماشہ لگوفس باوہ” او افسوز کریسہ پارے
“دا غُٹ ءِ کریسہ پھیری کرورے گڑا کنے یخین ءِ کہ ننے ہم امو دے ءِ زوت خنوئی تمو۔ ہرا وخت کہ کسر تیا سلوک نیکن کُوک خلنگ مرون و مخلوک ننا تماشہ مننگ آ اُرو” اخبار آن نظر ءِ بیدس مُر کننگ آن پارے
“کنے اُرے تمنگ ءِ باوہ۔ نُما موکل مَرے تو ای کاو؟
ہندن پار کہ مار داسا دا سرحال آ ہڑدے ہِیت کننگ ئٹ دمدرینگاسس و دا سرحال آ مُستی باوہ تون خَرینی ئٹ گپ کننگ خوائتوکہ
“باوہ ءِ سرپد کننگ کنا وَس ئنا ہیت ئس اف” او اُست ئٹ سوچ خلک ولے پاتئو
“نی موکل ہرا وخت خوائسہ، نی تو پاسہ ننے و پیشتمیسہ” باوہ اسُل چِیڑ تننگ نا موڑ ئٹ ئسک
“دا ہیت آ ہڑدے ننا تلخ کلامی مَریک باوہ کنے ہڑدے نیتون چِیڑ تننگ آ خوشی رسینگپک، ڈُکھ مریک۔ ہندا سوب آن ای کوشست کیوہ کہ دا سرحال آ مچٹ آن مچٹ ہیت کین۔ نئے نُم کنے تینا سوچ ئنا پابند کننگ کیرے و نئے کہ ای تینا ہیت ءِ نُمے پو کننگ کیوہ” او باوہ ءِ شرف ئٹ پارے
ہمو کارم ءِ گُڑا انتئے کیسہ کہ ہراڑان اُراٹی بے جاراتی تالان مرے۔ پین نا کارم تیٹی دو تے اڑیفنگ ءِ بس کر داسا۔ بھاز مسک بندغی نا پِن ئٹ ہڑدے نا تماشہ۔ تینا خواننگ ءِ کر و دا غُٹ آن تینے مُر کر۔ ہرازدے نسخان ہفیس ہموزدے کنا ہیت آتے پوہ مروس” باوہ داسا چشمک آتا زی آن اودے خَن تے خلیسہ پاننگ ئس۔
“پین تا کارم اَفس دا باوہ، کنا بندغاک ءُ۔۔۔ کنا تینا بندغ آک۔ و اینو ہرا اسٹ کن برانز مچی ہڈ تننگانے او کنا سنگت ئسک۔ تینافتیکن کننگ اُٹ انت کہ کننگ اُٹ۔ و خواننگ ءِ تینا ام کننگ اُٹ اخس کہ دا ریاست کنے ہلنگ ءِ و ہرا وخت اسکان اِلو کروٹ۔ کنا سنگت ہم خواننگ ئسک ہرادے کہ دا ہفیر دریر۔ بندغی نا پِن ئٹ نن تماشہ کننگ افن بلکن دا ریاست تماشہ جوڑ کرینے بندغی نا، ننا و ننا مخلوق نا۔ بندغ تکّپسہ ننے دا، جُوجک تکرہ ننے ہَرافتے کس تینا نَت تا شیفا پِیڑچفے ہم کس ءِ فرخ تمپک ولے نن جوجک افن، و اوفتے دا ہیت ءِ پوہ کننگ المی ءِ۔” جوزئی مریسہ ولے خیالدار ڈول پارے انت کہ پاروئی اس تا۔
“نا دا ہڑدے نا تران آتیتون کنے کاریم اف داؤد۔ ای تینا زند ءِ نوکری کننگ پیسہ کٹنگ و نُما زند آتے جوڑ کننگ ئٹ گدریفیٹ۔ کنا تیوہ کھٹ و زند ئنا کٹیھا نُم اِرا مار اُرے۔ احسان دُن اسُل ہم کنا ہیت ءِ رَد کپک و نی اسہ وخت ہم کنا ہیت ءِ بنپیسہ۔ کنے ہچ ئسے آن چِکار اف ولے نا چکار ارے۔ ہرکس ئسے نا دا جنگ ءِ اموفتے اِلے تینٹ کیرتہ۔ ہرکس نا دا بندغ آکو ہموفتے اِلے برانز مچی ہڈ تیر” باوہ داسا خار ئٹ پاریسہ ئس۔
“و کنا مِلکیت کنا سوچ ءِ، کنا کھٹ کنا شعور ءِ باوہ۔ نُمے چکار اف ولے کَنے ارے۔ دا جنگ غُٹ راج ئنا ءِ۔ دا کنا ڈغار ءِ و دا بندغ آک کنا ءُ۔” داسا او ہننگ کن اڑسینگا۔ باوہ ءِ ہڑدے پوہ کریکہ و باوا ہڑدے اودے ہیت بنفیکہ۔ دا غُٹ داسا ہڑدے نا کارم ئسُر۔
“ہرا بندغ آتیکن اینو خوار رُلِنگ اُس ہموفتا سوب آن پگہ نے ہفور دَرور پَدا نیکن کَس مُستی بَروف، کَس ہیت کروف۔ دا بندغ آک کہ ہرافتے تینا پاننگ اُس، نے درُست ہم کروفس” باوا خار آن اخبار ءِ چغل تس
“کَنے چکار اَف۔ کَس کنکن سَلوف۔ کنکے کس ہیت کروف گُڑا نی کنکن سلیس و کنکے ہیت کیس (خرین ءۃ بشخندہ ئس مون آ درشان مس)۔ کَنا سنگت ہم کس ئکن ہیت کتوکہ کہ گر ہیت کرے تو ارفِنگو، خلنگو۔ اینو گیشترو مخلوق ئس برانز مُچی ٹی ساڑی مننگے ہمو بندغ کن کہ ہرا کس ئکن ہیت کتوکہ۔ و دا غُٹ دا کارم تے تینا زی آ فرض پوہ مننگ ئٹ کننگ ءُ۔ ای ہم تینا فرض ءِ پوروْ کننگ اُٹ۔ کنا چُپ مننگ یا ہیت کننگ کنا بیگواہی نا سوب جوڑ مروف۔ اوفتے سوب بکار مفک ننے ہفنگ دننگ یا خلنگ کِن ” او مون ءِ بیدے ہڑسینگان پارے
“ہئو، ارف نی راج ئنا ذمہ ءِ، ٹنگہ تینا کاٹم آ زمخ و لخ ئٹی تینا شاغ لوپ ءِ۔ باوہ تو نا دُژمن ءِ و ہڑدے کسرتیا تماشہ کروک آک نا حقَّی آک ءُ” باوا گُٹ ءِ اَرفے۔ اونا گھام آک سلیسر و چَک ہڑسا باوہ نا پارہ غا اُرا
“جی بالکل ہندا تماشہ کروک آک کنا تیناک ءُ۔ نے دا کُل تماشہ لگیرہ باوہ؟ نی دافتا ڈکھ ءِ خنپیسہ؟ نے دا مارشت مفک امرکہ نا ماک نا سرمایہ آکو، او بندغاک ہم کس ئنا سرمایہ مننگ کیرہ ہرا اوندھائی کوٹی تیٹی، زندان تیٹی بند ءُ؟” اونا خار داسا زیات مریسہ ئس ولے باوہ نا مونا توار ءِ تینا بُڑز کننگ اودے جوان لگتواکہ۔
“نے لگیک ای بے حس ئسے اُٹ ؟ اگہ ہندنے گُڑا ہندن صحیح۔۔۔۔۔۔۔ تینا اولیاد کِن بے حس مروئی تمیک۔”
دی بلوچستان پوسٹ : دا نوشت اٹ ساڑی ہیت و خیال آک نوشتوک نا جند ئنا ءُ، دی بلوچستان پوسٹ میڈیا نیٹ ورک نا دا ہیت آتے مَننگ الّمی اَف و نئے کن دا ادارہ نا پالیسی تا درشانی ءِ کیک۔