داستان ءِ عرب، براہوئی مزحمتی ادب نا پنہ غا
نوشت: محبوب شاہ
دی بلوچستان پوسٹ
مُست آن برجاء۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ولر آک غلامی نا زند ءِ گدریفنگ نا خلاف آجو وطن آتیا بال کننگ کن ہنینو گٹ اسیٹ قومی ترانہ ءِ ظالم و جبر انا داستان ءِ، بنیفسہ خوشی کریرہ انتئے کہ طاقت نا خواجہ غاک خن تیان کور حاکم سلہہ نا زور اٹ بے وس آ مظلوم آتا وطن آ، وطن اٹ ڈھکوک وسائل آتیا سور دیر نا مڈی تیا پٹ و دامان تیا، وہوکا چکل آتا زخیرہ غاتیا کوزہ کنگاسس ۔
دا پارہ غا شوان بزگر آن بیدس ہر ہمو بندغ آ رکھ خلنگاسس ہراک دا مال و مڈی نا خواجہ پاننگارہ، خلق و شار آتیٹ اننگ بننگء رکھ خلنگ کن آہن نا پائپ تفیسر، خوانندہ غا ادارہ غاتیٹی ریک انا گونی تا کمک اٹ سنگر جوڑ کننگاس اس گند کشوکا شکاریک جاگہ اس توفک نا نل اٹ جاگہ اس دام تفیسر، جاگہ اس لنگڑ ملاس بے روزگار آ ورنا کے زندہ زیان گم و گار کننگاکہ ایلو پارہ غا شکاری تا دا کوشست ہم برجاء اس کہ دام اٹ الوکا ہر ہمو شکار نا پرہ غاکے کشکوئی ءِ ولے اوکے بدر ملک آتیا بال کننگ کن اِلوئی اف ولے شکاری کے دا سما اف کہ مظلوم آتیا ظلم او جبر کننگ دے ئنا دے اس اوتا طاقت جوڑ مریک دنکہ دوشہ ہلوکائے وخت ئنا وخت اس تینٹ دوشہ ڈنگ خلیک، مظلوم آتا بے زبان و بے وس انسان تیتو امون مننگے۔
میڷ خوافوکا شوانک، لنگار کروکا بزگر، خولم و پالیز دسوکاک، لاب و لائی گر آک، کاس و درسم اٹ شفی و کونٹ گفوکا کاریگر آک، ہمپ و لڈ کروکا بے وس آک خلقی شاعراک، خسی و خاسن اٹ، کرنو کنوک آ بندغ آک سیل و تیرمہ گدان تیٹی ریہونگوکا مظلوم آک صبر کروکا قوم کاٹم تننگ و کاٹم کُننگ نا شونک ءِ بناء کریر۔ شکرا و شکاری تا خوراک جوڑ مروکاک آخر مونگی نا کتامپ جوڑ کریر، کاٹم ءِ تلف آ تخوک آک دشمن نا سنگر آتیان گولہ و بارود نا مشین کے بڈ آ دریر تینا رند اٹ بروکا دشمن تا طاقتے پرغنگ کن اوتا کسر آ کمک اٹ الوکو ڈب تفیر۔ داسہ بے وس آتیٹی ہم شکاری ودی مس ہراکے ہر وڑ آن نہار نا شکارءِ شروع کریر، لاری تیان پُر ولر تا ولرآکے اندن ڈب اٹ ہلکرہ دنکہ باڑو ککو ءِ دام ات ہلیس۔
یخ و گوریچ، پر و برف ئنا موسم اٹ بدر آ وطن آ سر خلوک آ چنڑز آک، کُنجریفوک آ پرہ غا تیتون سوتڑوکا گوریج اٹ دے ٹک نا گمان مسکہ۔ ہر اسٹے مرغن آ کسر تا ویل آتا ڈکھ ئس، نہ زندہ و سلامت پدی بننگ نا غم، جوانو و کاج اسے نا خواہش نہ جوانوں دیوان اسے نا فکر، مدام اوتا زند ئنا مقصد اسٹ اس اوتا خن تا روشنائی ٹی زند او مرک ئنا پاناد اسٹ خننگاکہ اوتا دین و دنیا اوتا غم و شادی اوتا جہد انا توار اسٹ اس آجوئی ٹی، آجو ءُ بال اس۔ ایمان تا جوزہ غاک غیرت نا خف اٹ داپاریرہ کہ ظلم انا دیک زو کٹیرہ، تفوکا چکل آتا با زو ملنگو ءِ، جل تا زیباغا توار دیرک ہنینو گٹ اسیتو سرونز خلور، بھاز زو نما کمب آتا مچھیک نما کندوری تا شان جوڑ مرور، بھاز زو نما گدان تا مہمان نوازی پٹ بیوانکے آباد کروئے۔
ھاز زو نما دون تا یخ انگا دیرک انسان و ساہدار تا ملاسی ءِ مر کروے۔ بھاز زو پٹ و دامانک خرن مرور، بھاز زو کہوک آ خاخر تا ہس تیان چڑینگ اس بش مرو ءِ، مست انگا لوک آمبار بے سدا گنوک آمبار قدرت نا تروزون نا کیرغ آن شمشان گاٹ نا خاخر ءِ، لگیفسہ برانز ہتوئے۔ دا رنگی آ دیوانک دا گٹ و تلار تا سیخاک دا خرسی دا خوانا دیرک ایزک نا خاسنک زِک ئنا خریش آک، خشکاوہ نا تندور نا باسن آ اِرغ بوئے مادران نا داروک بدر آ وطن نا شاد آن ہنین او بدر آ وطن نا انگور و اناک خشک میوہ غاک دا زی پہ زی آ گچین آ ماڑیک رنگ رنگی بھلا گاڑی تیان کنا وطن نا اُچ آک کنا گدانک کنا دانکوک زیات چس کیرہ ، ابوئے ابوئے وطن دا اف وطن ہمودے ہراڑے کنا شوانک کنا بزغراک بٹ اسے نا زی آ شول و بانسری ٹی وطن کن لیلڑی پار
برجاء ءِ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
دی بلوچستان پوسٹ: دا نوشت اٹ ساڑی ہیت و خیال آک نوشتوک نا جند ئنا ءُ، دی بلوچستان پوسٹ میڈیا نیٹ ورک نا دا ہیت آتے مَننگ الّمی اَف و نئے کن دا ادارہ نا پالیسی تا درشانی ءِ کیک