تخلیق او ننا تخلیقی لائخی – نذیر ساغر

تخلیق او ننا تخلیقی لائخی

نوشت: نذیر ساغر

دی بلوچستان پوسٹ

ادب نا جہان ٹی نن اندنو شاعری و نثر تخلیق کننگ ان، ہرافتا زندہ مننگ نا تعلقداری ننا ذات تون ءِ، ہراتم اسکان نن زندہ ان ننا تخلیق ہم نن تون اوارزندہ ءِ، ہراتم نن جہان آن رخصت کرین تو ننا تخلیق ہم ننتون اوار دا جہان آن رخصت مریک، ہراتم اسکان کہ نن زندہ تینا شاعری و نثر آتے زورٹ سفت کرفسہ زندہ تخنہ انتئے کہ ننا تخلیق ٹی او وس و طاقت اف کہ تینے مدام زندہ تخنگ کے۔

پاننگ مریک کہ دافتا ادبی جہان ٹی زندہ مننگ نا سوب امو خواجہ نا جند اس ہرانا خاتر و خاترداری نا سوب آن کل اودے وا وا کریرہ و داد تسورہ، وختس کہ تخلیقار نا جند خن تے تر کرے تو اونا تخلیق نا پن ءِ ہلوکو ہم کس مفرو۔

سوج دا ودی مریک کہ ننا تخلیق ٹی داخس کمال انتئے اف۔ دانا چندی سوباک مننگ کیرہ ولے کنا خیال ٹی دا خاتران پد تموکے ننا مطلب ادب نہ بلکہ تینا ذات مریک ہرادے نن بھلن کننگ نا پدٹ ہر وخت تموک ارین و تخلیق نا جندے داخہ قدر تفنہ، داسا سوب دادے کہ داسکان ننا وجود گند آن پُر ءِ، تاکہ اونا سفائی متنے جواننگا تخلیق نازل مفک، نن ہروخت قلم نا نوکے ریفسہ تسلی ایتنہ کہ نے شاد آتیتی خلینہ ولے اسل اٹ دادے زار تیٹی خلنگ ان گڑا او قلم یعنی براہوئی ادیب نا قلم جوانو تخلیق کیک امرَ؟ ہاں ہرا وخت آ تخلیق نا بھلنی نا ہیت زورٹ مریک گڑا اوڑان ای ہم انکار کننگ کپرہ بیرہ دا پاوہ کہ او تخلیق نیکن بھلن ءِ جہان کن بھلن اف، ہاں ای بیرہ ہمو تخلیق ءِ بھلن تکوہ ہراڑان چم چم ٹی نی تینا تخلیق ءِ بھلن کننگ خواسہ ولے اوڑتون ہم امنا کپسہ، اوڑے پاسہ کہ تینا ادب ءِ شون تننگ کن بھلا ادب و تنقیدی تھیوری تا خواننگ الّمی اف تو انت دننگا رویہ ادب کن نسخان اف؟ کنا خیال پاہک اٹ و مٹ دا زنجیرتا خیالے کرون اینو خننہ کہ بھلا ادب و تنقید ننا ہم تخلیقی جمود ءِ ترندی ٹی پرغنگ نا کنڈا اننگے ہرانا داسکان ننے سُد ہم تمنگ اف انتئے کہ دا ہمو عقلی آ طاقت ءِ ہراڑان نمن مننگ مفک دنکہ ننا تخلیق ہرا تینا وجود آن تینٹ نمن ءِ گڑا اٹ و مٹ اسہ قوم اس دا سبک و ریفوکا تخلیق آتیا گزارہ کرو ءِ، دا بے علمی آ بحث آتیا خف تورو، نن ہمو تخلیق آتیتی اختہ ان ہراڑے بولی و راج اتون بیدس ناروائی آن پین ہچس کننگ افن۔ ہرا تخلیقار کہ محبوب نا زلف نا یا جوزہ غاتا گواچی ءِ مزہ نا ہیت کہ زلف اخس تینٹ زیبائے براہوئی شاعری اودے ہموخس زیبائی ٹی بیان کننگ نا لائخ ہم اف، پاننگ مریک اونا تخلیق ہمو زلف نا مونا ہم شرمندہ خننگک دنکہ ہرا خنک ہرا زلف ءِ زیبا پارہ ہرانا شیدائی مریرہ، او اونا تخلیق کننگ ٹی ہم چم کیرہ گڑا اے کنا بیوسا راج اوفتے نا انت اسینا ہلکونے، گڑا کنا اے راج نے عقل بکار ءِ، نی کہ ہرا بندغ آتا راج اس اوتو عقل نا پنان ہم واقف افس داسکان جوزہ زندہ باد و مردہ باد ٹی زند تیر کننگ ءُ۔ ولے نے اندنو بندغ بکار ءِ ہرا زندہ باد و مردہ باد آن مُر مریر۔

منہ دے اسیان براہوئی نوشتوک آتا تخلیقی کمال آتے خواننگ نا موقع دو بس، تو ای دا سرپند مسوٹ کہ دافتا مطالعہ کنا وخت ءِ برباد کرے انتئے کہ دافتے خواننگ آن ہچس دو بتئو ولے ایلو نیمہ غا اُراٹ کہ دافتا خواننگ نا گڑاس فائدہ ہم مس او دا خاتر آن کہ تخلیقار آتا تخلیق نا بابت نوشتہ کننگ نا کنڈا مچہ تب چکا و دا نوشت نما مونا بس۔