ای دودینگسہ کوٹو اٹ پترینگاٹ، ملک ناز و برمش دتر اٹ اسٹ تموک ئسر، ای زو ملک ناز نا بلوچی کشیدہ کروکا گدے ہرفیٹ اونا زی آ شاغاٹ، دا گد کہ نا دفتر اٹ تخوک ئس داڑا لگوکا دتر نا لپ آک شہید ملک ناز و اونا مسڑ برمش نا ئسر۔
اوغاٹ زور آن چیہانٹ خلکٹ، خلق آن گڑاس ورنا ہمت کریر مرک انا سوداگر نا کماش ءِ ہلکور، نکے دوکے تے اونا جند ئنا خیری ٹی تفیر لیویز نا دوٹی تسر۔
اوڑان پد خلق والاک اُراٹی مُچ مسر۔ ای مون اٹ تینا خلیسہ توار کریٹ ملک ناز، ملک ناز اونا جون اونا با بامس آن دترک دیر آمبار وہارہ، کنا توار آن پد او آخری وار تینا خنکے پٹا کنے آ اُرا، ای اونا کاٹم ءِ ارفیٹ تینا کُٹ ئٹی تخاٹ اونا کاٹمء زور زور آن سریفیٹ، ملک ناز او کنا مسڑ ای نیکے خیرات آہی گوری نا خنتیکن کنا اورانا چراغ خنکے پٹہ، خدا نا پن اٹ کنا اوراے تہار کپیس۔ ابوئے یا حسین ملک ناز نے برمش نا کاٹم نا دروہیء خنکے پٹہ، ولے کرار کرار خنکے تر کرے۔ ای چہانٹ کریٹ اونا سینہء زور آن دب تسوٹ، اودے جبی تسوٹ، او آخری وار تینا دوء برمش نا پارہ غا مریفے، کنا خن تیٹی اُرا قرار آ تینا خنکے مدام تر کرے، اونا کاٹم اسہ پلو آ یلہ مس۔
اوغاٹ، کاٹمء دیوال اٹ خلکوٹ، مونے تینا چچراٹ، کاٹم کنا دتر اس پین دتر مس۔ ہنداڑے زالبول ئسے نا توار بس، بلی او بلی برمش نا نبض خلنگے، برمش زندہ ءِ۔ غم و خوشی تا نیامٹ دیر او خاخر نا زی آ ترپ الیسہ رم کریٹ، ملک ناز نا زی آن اونا دتری بلوچی کشیدہ کروکا گدے ارفیٹ برمش ءِ اوٹی پیڑاٹ، کوٹو آن پیشن کشاٹ۔ ملک ناز نا دترک مر اسکان ول ہلکوسر، خیسن خیسن ٹمکارہ، ننا ایمان ءِ شہید نا دتر قیامت اسکان سلیپک۔ ہندن ملک ناز نا ٹپ آتیان پڑی پڑی آ تموکا دتر تیان چٹوک نا گمان مسکہ۔ برمش ءِ است آ تینا تخاٹ ہسپتال آ سرکریٹ، ہسپتال اٹ خلقت پنا، ای دودینگاٹ ہلار نا باغ آ بسٹ کہ بشام ءِ خبر کیو۔
ہلار نا باغ اٹ کاریم کروکا بزگر پارے استو نن نیمہ غا اِرا گاڈی بندغ آن پُر ہلار نا باغ آ جلہو کریر ہرا تیتون ہر وڑ نا سلاء اس، مونک تا مول ئسر، بشام ءِ کُٹیسہ گاڑی ٹی بٹیر۔ بشام نا اینو اسکان سما تمیتو کہ اودے دیر بیگواہ کرے۔ اونا کس اتون دشمنی الو۔ بشام اسہ زمیندار اس ئسکہ نہ او سیاست چائسکہ نہ او سیاسی پارٹی سے تون کنڈوک اس، اینو اسکان ہچ سما اف او زندہ ءِ یا نہ۔ ملک ناز ءِ قبر اٹ تخارہ شار والاتا پاننگے کہ اونا دتر سلیتوکہ، قبر اٹ اونا دترک چٹارہ۔ ای مدام دعا غان گڈ توار اٹ پاوہ اے وطن گواہ مریس ننا نرینہ غاتون اوار ننا چنا نیاڑیک ہم نا کوہ و دمن ءِ تینا دتر اٹ خیسن کرینو۔
معصوم آ یاسمین گلم اسیکن دیر ئنا سم تا گواچی مس، برمش نا ٹپ آک ہم نا ویل و ڈکھ آتا سوب آن او۔ نا دامان ءِ رنگی کننگ اٹ برمش نا بشخ ہم ارے۔
بلی اڑکی خلنگ ءِ بناء کرے۔ اونا توار تولیسہ کریکہ۔ ای بش مسوٹ اودے دیر تسوٹ، او گلم اس تنگا ایلوکے تینا کاٹم آ شاغا پارے ملک ناز و برمش کن کنا روح پوغ امبار ہشنگنگے۔ دفتر اٹ تمبہ غا جوکہ کرے، جوانو جٹ اس تینا غم تیٹی باو آو بادوی آن ہنا۔
اونا غمکے پین کننگ کن ارفیٹ بلی جان نی داڑے امر بسن اس۔
کنا چنا قوم پرسٹ آتا حکومت اٹ ظالم آک ننا شارے ہشار، ننے ننا باوہ پیرہی آ خلق آن توفک نا زور اٹ کشار، داسہ در در آ رولینگ اون، منہ وخت مچی ہلکوتا خلق ٹی رہینگان ہراڑے ننے آ قیامت بس، داسہ داڑے ایڑے سہب ءِ شام کینہ خیسن و پیہن دسوکو وطن ئسے نا خواجہ اُن جاگہ اس ازگار آ وطن نا سیخاس جاگہ اس تینا غریب او ایلم اسیان پدین او باخوس دو بریک۔
ای پاریٹ کنا لمہ نے انت اس کہ پکار مرے کنے ہم ملک ناز چاں۔ ای گوڑینگوک اسوٹ ہرا وڑ اوڑتون کمک کیو۔ امر اونا ٹپی آ است آ مالم اس تخیو۔ بلہ کنا ہندا اِرا ہیت آن بھاز خوش مس۔ او تینا مون ئنا خوڑت انگا کرنچ آتیئتون بشخندہ کرے، اونا بشخندہ ٹی ہزار آ ویل ڈکھ آک ڈھکوک ئسر۔
بلی پارے کنا مسڑ داڑے بسٹ خناٹ ہر بندغ نا ڈکھ ایلوڑان ود ہںو، داڑے ہندنو لمہ ہم خناٹ ہراک تینا چار چار ورنا، تینا ارغ ءِ ماتیتون زیبا وطن نا رکھ آ کن ندر کرینوں۔ کنتون تو ہچ الو بیدس ملک ناز و برمش آن ولے مسڑ اسے ہیت اس پاو کنے ملک ناز نا دتری آ گد ءِ ہڷ ایتے، خدا غا پاش ءِ کنتو پین ہچ اف کنا زند ئنا کھٹیا کنا مال و مڈی آن ہندا اسے دتری آ گد سلسونے۔
داڑان بیدس ای کہیوہ۔ ای نا زند آ کن نا خاہوت کن دعا کیوہ۔ ہندا ہیت ئتون ای نیاڑی تا وارڈ نا پارہ غا دودینگاٹ، نازل آن دتری آ گدے خواہسوٹ، نازل گدے پدی تننگ آن نمن مس، پارے ہندا دتری گدے ہرا کاٹم پیشن آ نیاڑی آ شاغاٹ او بھاز نا جوڑ ئس اونا چنا ودی متوکہ گد انا شاغنگ تون چنا ودی مس جٹ ئسے آن پد او لنگڑی آو نزوری نا دو آن دم تس۔ اوڑان پد ہمو گدے وارڈ اٹ اسہ پین ناجوڑ ءُ مسڑ ئسے تسوٹ ہرانا خوشیک بے پایان ئسر او دا گد ئنا کشیدہ غاکے خنا پارے دات ای سلیوہ سفا کیوہ ڈکیوہ کنا ورنا ءُ ایلم اس ہفت سال نا ءِ بیگواہء ہرا دے خدا ایستے دا گدے ای اونا سانگ ئنا دے بینوہ۔ داسہ اوڑان خوائنگ کپرہ تے۔ نازل ہم راست پاریکہ۔
بے وس مسوٹ بلہء پاریٹ بلی جان کنا لمہ کنا پرس اٹ اسے گچین ءُ بلوچی کشیدہ کروکو گد اس تخوکے، ہناس درتے نہ تو پگہ اراغان تینا لمہ کن سے نہادی گد اس ہتیوہ یا ہندا گدے ہمو غریب آ مسڑے ایتوا ملک ناز نا گدے اوڑان ہلیوہ پدی نے ایتوا۔
پگہ غا ای پوسکنو گد اس ایسٹ، بلہ بتو۔ سوشل ورکر آ مسنک ءِ اونا پٹ و پول اٹ خلکٹ، سما تام بلہ بیمارے خلق ئنا میر کمالان اودے تینا بیٹھک اٹ تورینے، اونا کننگ بیننگ نا ذمہ واری ءِ ہرفینے۔ ارٹمیکو دے ای اونا رند اٹ ہناٹ خناٹ میر کمالان نا بیٹھک آ مچی ئسے، سما تما بلہ بے وس نا گمان استو دم تسونے۔
پدی ہسپتال آ بسوٹ، نازل وارڈ آن کنا نیمہ غا بس پارے درو کے ہرا مسڑ ناجوڑ اس گڈ ئنا خوشی ٹی او بیدس دارو درمان آن جوڑ مس۔
ڈاکسر اودے داسہ چھٹی تس ۔
دی بلوچستان پوسٹ : دا نوشت اٹ ساڑی ہیت و خیال آک نوشتوک نا جند ئنا ءُ، دی بلوچستان پوسٹ میڈیا نیٹ ورک نا دا ہیت آتے مَننگ الّمی اَف و نئے کن دا ادارہ نا پالیسی تا درشانی ءِ کیک۔