بنبو! اینو نما دے ءِ
نوشت: برزکوہی
مَٹ: سمعیہ بلوچ
اول نوشت کریٹا، گڑا اندن محسوس مسوکا اندن کہ ذہن ئنا دنز لوز آتیٹ تفیسہ پنہ آتیٹ بندی کننگ اٹ، داسا اندن لگیک کہ تینا ذہن نا دنز نا خواست ئٹی تولیسہ ڈُبی خلینگ اٹ۔ کاش! ای ہمون نوشت کننگ کریٹہ، امر ءُ سوج خلیوہ۔ کاش! ای ہیت آتا جنون ءِ لوز آتیٹ دڑفینگ کریٹہ۔ کاش! ای دن بینگنی و گنوکی تون اوار نوشت کننگ کریٹہ، و پاس ای ہمو وخت اسکان نوشت کریٹہ ہرا وخت اسکان لوز آتا پڷنگ آن کنا ساہ بند مننگ بناء کتوکہ، واپس ای ہرا وخت اسکان نوشتہ کریٹہ، ہرا وخت اسکان او لوز آتا توار عدم ٹی پنتوکہ، واپس ای نوشت کریسہ کریٹہ، ہر لوز نما پن تون تعلقدار نوشت کریٹہ، واپس ای نما ہر اسہ کسہ ءِ نوش کریٹہ، نما ہر ہمو اسہ کسہ ہرانا دیباچہ نا طلسم کنا اومیت مرو و ہر جادو مقال نا سیخا ٹی کنا ڈکھ و مونجائی ڈکوک ءِ۔ او کسہ نوشت کریکا، ہرافتا وزن ارفینگ نا وخت ورخ ٹی اف ولے ای پنوکا لوز و برابر مروک آ لائخی تیٹ ہلیسہ واپس ہم نوشت کروٹ، تاکن ای ڈکھ ءِ خواست و فرخت ءِ یات ئٹی بدلی کننگ کیو۔
تینا جند ئنا تہٹی اسہ بے پاروک کسہ ئسے پڷنگ تورنگ بھلو عزاب و امتحان بلند دڑد ئسے نا تخلیق مرے۔ پیتروکلس اسہ دے اکیلیس آن سوج کیک “نے یات ءِ، اسہ وار نی ورنا مننگ نا رد ئٹ ہننگ پاریس؟” اکیلیس پارے “آھو! ورنائی اسہ اندن ءُ احساس ئسے، اندن کہ کس ئنا پد زئٹ نرینگ اس ولے ہچ وخت اودے سرمننگ کپسہ، انت کہ کیس ولے نے ہر وخت چار گام پدی چلینگ مریسہ۔” پیتروکلس واپس پارے “کنا تعلق نیتون ہمودے۔”
پارے نے سما ءِ؟ کنا دا لوز آتا تعلق ہم نیتون ہمون جوڑ مسونے ولے ای واپس ہم نوشت کروٹ تاکن پاننگ کیو دا ہشنگوک آ چنا تا دے ءِ، ہرافتے خاخر تون دوستی ءِ۔ دا نما لمہ نا و نما دے ءِ، دا نومبر ءِ۔
نومبر ہم عجیب ءُ تو ئسے، اندن پاننگ ئٹی مرے کہ “اربو ای نما چنکی آن گڑاس دے ہلیسہ بسونٹ، یات ءِ نمے ہرا وخت نما چنکی ٹی دے ئنا روشنائی نا گروشک جتا مسوکا؟ ای تینا یخ انگا ریشم آن تہو ئٹ نما پژہ آتے خراب کننگ کن بسونٹ، ای ہمو ایسری دُو اٹ، ہرادے برف تفوک آ یخ نا مونا نت تا تمنگ آن مست نی تورینس۔”
کنے بھاز خوشی ءِ کہ ای اسہ اندن ءُ جہان اسیٹ رہینگوہ، ہراٹی نومبر ءِ۔ ہنین خرین آ نومبر، نازک مزاج ولے پاسینگوک آ بے ڈول آ نومبر، بارن آ پن آتے ئسے تینا دوش آ تولفیسہ چکر تننگ و اوفتے تینا یخ انگا دم تیٹ دیخہ سریفنگ والا نومبر۔ ہر سال نومبر دے ئنا روشنائی نا پوشکنا شال ءِ ہلیسہ ننے ڈکینگ کن بریک۔ نومبر تو قدرت نا کڈ کننگ نا تو ء و قدرت، او تو زند آن زیات نما مرگ ئٹ خننگیک۔ دا تو ہر خلکن و نازک خرون آ پن، چمک تروکا رنگ آتا خواست ٹی، درخت آن پنیسہ مرگ ءِ قبول کیرہ۔ نمے ہم تو چمک تروکا رنگ آتا خواست ئس، ہراڑ کن نم رکھ ئنا نیمونا ءِ یلہ کریرے۔ اندا خاطر تو نومبر نما تُو و سینزدہ نما دے ءِ۔
دا تو و دا دے نما ءِ، نم؛ ہرانا ہزارہ مرگ و اسہ قبر ءِ۔ نم؛ ہرانا ہزارہ مرگ ئنا نشہ ٹی پیری کنیسہ تینا کسہ ءِ تینٹ پاننگ ارے تاکن دا پک کننگ کبو کہ زمین نا شیف آن ہرا خاچنگ ءِ، او نم اُرے
اے مرگ! نما گواچنی تو خنا لمئی بولی آن ہم زیات پک ءِ، پابو مچے ہرا گدرینگار ءِ دنا مسر؟ امر او ہیت بدل آ واپس مسر و ہنار؟ و کنا محبوب زند! مچے دا تو پار کہ مرگ آن زیات نی انتئے دڑد تیسہ؟
اسہ ستارہ ئسے نا ودی مننگ کن الّمی ءِ کہ اسہ “نیبولا” توار کہ، تینا تہٹی اند ترندی ئٹ تمے کہ پنے۔ اے کنا شہید آک! دا تمنگ نما مرگ اف بلکن نما روشنائی نا ودی مننگ ءِ۔ پارہ کہ آسمان آ اندن ءُ ہم ستارہ ارے، ہرا لکھ آ سال تیان مست ایسر مسونو ولے اوفتا روشنائی وخت ئٹی بندی مریسہ، زندہ ءِ۔ بنبو! نما روشنائی نا ودی مننگ ہم وخت ئٹی بندی مسونے۔ داسا وخت گدرینگے، ولے نما روشنائی سمندر نا نیام ئٹی گم مروک آ ملاح تے کسر نشان تریسہ کیک۔
اے کنا شہید آک! نما قبر آ بدن تیان پل ترکو، ہرا نم و ہرافتیٹ نم ترکورے۔ اندا تو جاودانی و اندا ساندئی ءِ، نی برجائی و نی ایسر اُس۔ نم: ہر ہروخت مرورے، بنبو! اینو نما دے ءِ۔
دی بلوچستان پوسٹ : دا نوشت اٹ ساڑی ہیت و خیال آک نوشتوک نا جند ئنا ءُ، دی بلوچستان پوسٹ میڈیا نیٹ ورک نا دا ہیت آتے مَننگ الّمی اَف و نئے کن دا ادارہ نا پالیسی تا درشانی ءِ کیک۔