ساہ و جان ٕ وطن خنتا دیدہ کنا
خاک ٸنا دلبری دادے قصہ کنا
دا خلیس آن تغ خنپرہ نیکہ ای
پرغسہ نی تغے داسہ ایسہ کنا
مُد مستا گرا پھل زباد ایسنے ۔
گواڑخ اس چلتنی مس ہمرہ کنا
نن تہار اٹ کشکہ قدم تا نما
زور دھڑکن تا مس پین درپہ کنا
کیسہ گوازی اگر پین بھازے گڑا
است ٸتو بےوسا الپہ تمپہ کنا
دڑد و غم بشخیسہ ٕ زمانہ چڑہ
زار پوشِک مخک است پمبہ کنا
وجداٹی بسنے بین ِٕ پرغک نما
رقص خیالاتیا کیک دوشہ کنا
نا کنا دڑد و غم کل اسِٹ اسّکہ
نا فسانہ خوشی دڑد قصہ کنا
کیسہ گیرام نی دن ہراڑے مریک
مہر داسکا ارے نیتو نیمہ کنا
بیریفوکے کنا خاک صد رنگ اٹی
بوچ خل کو وطن نا نغینہ کنا
است ٸنا رغ رغ اٹ خُلہ فاکر کنے
ہفت رنگ اٹ پن ِٕ کر کشیدہ کنا
شاعر: فاکر