کنے یاد بے کچ بریسہ نی زیشُل
شاعر – دپگال: عیسیٰ نادان
ملو ساف ئتو خنتے پٹیو ای تینا
سلو جک سلائے ای کوپہ ٹی شاوک
امیلے ای بڈ کیو دربین دوٹی
ترندا قدم تون الیو سر ای گاٹا
ای سائے رسیفیو تینا مش تا ٹُلا
الیوک اسہ مرغنو ای دمہ ئس
پدانا ای دربین ء خنتہے تِخیو یار
کہ ہر بُوچ بوچے ای دیدار کیوک
تینا ڈے نا شتک انگا باد ءِ سیل کیو
دا ککو و سیسُو تا گوازی نا دروشم
مشی آ مُرو تا دا ترڑِنگ و نرنگ
بِنیو مر مر آ ای خُرمو تا کُوک ئے
یا مارخور و خزم آتہے شاغیو نظر ای
چِوختس ای بولان ءِ غور ئٹ ہریوک
کنے یاد بے کچ بریسہ نی زیشُل
نِداراتے کُل آ خن ئٹ بند کیوک
ای دے ٹِک ئتو وا بریوک وتاخ آ
تخوکے کہ چادان خاخر نا زی آ
کنا بیل و یاراک کُل آک تولوک
ہُرنگو کسر تہے کنا دا بروئے
کہ ہر حال ڈے نا ننے وا تِروئے
حوالے ای گوربام ئنا کُل ایتیو
پدانا الیو اوفتا اِستو نا حالے
کچاری ننا یار چِکّوئے اندن
اجب چس کرو پین مُرغُن مریسہ
دَمس تُغ تے اِستو نا تعبیر کینک
دَمس مسخرہ کین تینتو مخِن نن
دا پُر انگا دیوان نا نیام آن وختس
مرے بش کہ ٹاکو تا لُوڈ ئس جتاؤ
کنے یاد بے کچ بریسہ نی زیشُل
پدا کین تیاری ءِ وا ہمپ ئنا نن
اتین تینا اولاخ تے لڑّ ئے شروع کین
بِنا کین پندے دا بزگر نا ٹُل آن
دڈِن شیف چُر ئٹ شہیداتہ مُستی
مزار آتے شہید آتہ ایتن سلام ئس
کچاری کچاری ٹی مُستی سفر کین
رسیفِن تینا لڑّ ءِ لکّڑ نا شم تہے
دَمس ساہ ءِ کشِّن دَمس کین آرام
پدانا روانہ مرینک کہ مُستی
وجودے چُڑیفِن تینا خید ئٹی نن
تخن پند ءِ سارو کہ برجا تُرندا
کسر نا دا مش تہے کہ لگِن دڈِن نن
دا بُڑزِنگا مش تیان ایپار نادان
ہراتم کہ مچھُل نا شارا نظر شاؤ
کنے یاد بے کچ بریسہ نی زیشُل
