دا تو ننے پاکی سے ئے خلک
نوشتکار: جعفر قمبرانی
دی بلوچستان پوسٹ
نن اسہ بھینگ ءُ ملک اسے تون پاسینگوکن۔ ہرا اسٹ تینٹ پِنڈہ نا است آ مرے او ایلو تے انت ایتو پا؟ ہندا سوب آن بلوچستان آ کوزہ گیر جلہو کریسہ ہر وڑ ئنا مال و مڈی آ تینا دوتے ساف کریسہ ہننگ ءِ۔ یانی لنگڑ ءِ لنگر ہس ملانے، سیر پِڈ مننگ ٹی ءِ سفا۔
بدلہ ٹی ننے انت رسینگک دا بھاز اہمیتی ءُ سوج ئسے۔
خڑینک دڑد ارمان انتظاری چیہانٹ مودہ ماتم بے گواہی و ژدغہ انگا جون آک، مودہی آ ائید آک یا اخا۔
ننے گیرام کروئی اف کہ ننے آن ریاست قلات پلنگا، اوڑتون اوار ایلو مسٹ انگا ریاست آک، خاران، لسبیلہ، مکران ہم پنچ دیری ٹی اوِڑدہ کننگار۔ یانی کل آن مالؤ ننا سیاسی چاہنداری نا کاٹم ءِ کُٹار۔
اوکان پد بنا کرے اسہ ہندن ءُ لُٹ و پل نا وخت ئس کہ ہرا دائسکان برجا ءِ۔
دا لٹ پل ئٹی ننا بندغی مڈی تیا دو شاغیسہ آغا عبدالکریم خان احمدزئی، بابو نوروز و ہفت انگا شھید آک، سفر مہراب، شھید شھزاد، حفیظ، وحید و غفار جان استے شھید و واحد کمبر، سنگت ثناء، ڈاکٹر مارنگ، سمی دین، بیبرگ و پین کیہی ہزار آتے دسگیر و بےگواہ کننگا۔
گلزمین ءِ چُنڈ چُنڈ کننگا کہ کراچی،سیستان، ڈیرہ جات و ہلمند اسک پلنگار و داسہ گوادر و سیندک، ریک ئنا ڈک و دائے ہم سمجھا ہمو لڑی ئٹی ءُ۔ یانی گوانڈ کیس تو ننا خیسن ہم ہنِنگ ءِ، ڈغار ہم و ڈغار نا باتیک ہم۔
قوم ئنا پرغنگ و بشخ و بانٹ ئنا تینا بھلو کسہ ئسے۔ چندی قبیلہ غاتے دنکہ تالپور، رزداری و دائے تے بلوچ آن جتا وتا کننگا کہ بلوچ نا بندغی تاغت نزور مرے۔
ایلو مخلوق سوج کیک کہ کراچی بلوچستان نا بشخ مسُنے متنے؟
ای پاو وخت ئسیٹی تالپور قبیلہ نا حکومت تیبہ سندھ ئٹ مسُنے، اینو نا کرن ئٹی زرداری قبیلہ سندھ ئنا آلی بالی تکنگک، پہہ مروک اتیکے داٹی بھلو سبخ ئسے۔
داکان بیدس، چندی تے لالچ ئٹ تینا پارہ غا کریسہ بلوچ قوم ءِ زبان نا پن ئٹ بشخ و چانٹ کننگ کن وارو تسر۔
چندی تے بیوروکریسی نا پن ئٹ چُپی نا سبخ ملا۔
چندی تے خُلیفسہ با تے تا گنڈار کہ نوا قوم ئکن تینا با تے ملور ہیت کرور۔ یانی دووی گنگ و جوڑ آک چٹ گنڈوک مسر۔
خلقی اتیان بھلو کچ اس بے اُرا مسنو۔ خلق آک پرسان (ویران) و بنبیل مسنو، دانا اسہ بھلو مثیال اس نیمرغ نا دیارے کہ اینو بڑیبانگ ءِ انتئے کہ اوڑے “پنچ دیری” نا تالی چٹ آک تولوک اسر۔ چار پیسہ اسے کن ڈس و وس کریر و خلق اتے پڑسان حالیت آ سر کریر۔
ولے ننے خُلوئی اف، قوم اتا تاریخ تیٹی اگہ جہس چی گویرا ودی مسونے تو وخت اس صادق و جعفر نا دروشم اٹ ہم بھاز آ لمہ غاتا کُٹ آک خالی متنو۔
مُستی ہرن تو کتاب خوانوک آتا دو آن کتاب آک پلنگنگ ءُ۔
ورنا سیاہ سر و سیاہ ریش آک بے گواہ مریسہ ءُ۔
روزگار نا پن اف۔ پیسہ ءِ تے مان اف۔ انصاف نا پش اف، وڈی خوری رزاٹ لس کننگانے۔ دُز آک یلہ ءُ خوئشی کیر و مالک آک عدالت آتیٹ پیشی ایترہ۔ جی اؤ دا کالونی و کالونیل نظام اتا پِنز ءِ ۔ دا گڑاتے مروئی ءِ تآنکہ آجو متنن۔
ولے یات سلے کہ نن پنچ دیری نا غلام اُن و پنچ دیری تینٹ ہم اسہ بھلو غلام ئسے، او امریکہ نا غلام ءِ، چین ئنا یا پیسہ نا۔ ولے ارے تو سہی۔ بھاز بھلو غلام ئسے۔۔۔
وخ! یانی نن اسہ غلام اسے نا غلام اُن۔
سوج دادے کہ دا پنڈوخ نن کن انت ہلانے میدان آ؟
ای تو پاوہ ہچ سلتنے۔
پک انگا ہیت دادے کہ دا تو ننے پاکی سے ئے خلکونے۔
داسہ گرج دادے کہ ننا بلوچی ایمان، جیرت و غیرت ساندہ سلے، جہد برجاء سلے ہر گڑا بابت مرو شالہ۔
دی بلوچستان پوسٹ : دا نوشت اٹ ساڑی ہیت و خیال آک نوشتوک نا جند ئنا ءُ، دی بلوچستان پوسٹ میڈیا نیٹ ورک نا دا ہیت آتے مَننگ الّمی اَف و نئے کن دا ادارہ نا پالیسی تا درشانی ءِ کیک۔