داستان ءِ عرب، براہوئی مزحمتی ادب نا پنہ غا
نوشت: محبوب شاہ
دی بلوچستان پوسٹ
مُست آن برجاء۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
زیبل نا زیبا گا ہیت آکے گٹ اٹ خلقی شاعری تون خلیر او پار اے زیبل آ زیبل نا دڑد ای خنپر، وطن ہمودے ہرانا یات گیری اونا ویل و ڈکھ آک ہم بندغ ءِ دوست بریرہ۔
ابوئے تینا وطن ءِ اِلوکا تا ہم وخت اس وطن اس مسونے؟ ہراڑے کے گدان اسے نا پدین او سیخا سے ٹی خسی و خاسن نا تننگنگ آن پد خنک چپی مس اسر، وطن نا اسے ہندنو چکل اس ہراکے وخت اس زیبل نا جوڑ تا ملاسی ءِ مر کریس اس، ابوئے اے وطن نا بڑز انگا مش تا ٹول آن پاش کروکا ٹمکوکا دے ٹک ہراکے یخ اٹ لڑزوکا جونکے باسفیکہ، ابوئے یا حسین اے مظلوم آ وطن نئے آن مُر بھاز مُر نا یات اٹ زیروک خلیو یا لیلڑی پاؤ اے کنا وطن نا حد او حویل نا ہرا ہرا گپ آکے کیو نا پلو آن انت انت کنگن، نا سیخا نا دروشم اٹ انت انت خنان اینو نے آن مُر خالی نے یات کننگ چانہ، وطن بے وس نا سیخا غان پیشتمنگ تون چندی خرما تا باہ آن پیشتمان چندی آستونک نا دوشہ غاتا ڈنگ آن بچان، بدر آ وطن نا آسودہ غا زند دیچہ انتئے ننے بے قرار کننگے، دیچہ انتئے ننے دا بھلا شار تیان بھلا ماڑی تیان خلکونا آسودہ غا اولاخ آتیان زیات ننے نا جنگل آک نا پٹ او ببوانک نا خلی آ دامانک نا گگ تہار آ جمر آک، زیبل آتا زیبا غا مجلس یات بریک، اے لاڈی آ وطن نا بنگل آ ورنا تا سہے چاپی مدام ننا یات آن انپک اے شھید آتا وطن نی تینا پلوا آ تالان آ پالیز آتا برہم اٹ تینا شاد آن انین کوٹغ او گلو آتا کمک اٹ چندی وار ننا بین ایسری ٹی بدل کریس اس اٹ وار نا مہروان آ گدانیک ننے صوب بیگہ شیر چاہ، پنیر، سیلانچ خسی و خاسن نا سنبار اٹ سیر تس آ سور اٹ وار نا گدانیک نن کے تینا ہیٹ و میل کے گڈا سر، مدام اوتا خلقی آ مجلس ننا ملی تا زنگ آکے بوگ شوگ نا چس اٹ سو آن کریس اس۔
اٹ وار اونا مہر ننا فریشانی تا خازگ آکے تینا دیوان نا گپ آتا زباد اٹ سلاس اس، پیر انگا بزغر آک لنگڑ آ لاب کروکاک چندی وار تینا خیری آ تفوک تینا بارن آ پدین آ ساگ او ارغ ءِ گندوری تون آوار ننا دوٹی تس آسر۔
ابوئے اے وطن نا دڑد آتا ہرا ہرا ویل آکے ہرا ہرا ڈکھ او خوشی کے یات کیو نی پا اے وطن نی پا، نا خن تا دیدہ غا اِنوک بروک آ توپ او ٹینک آتا غیر کروکا ٹپ آکے یات کیو یا نا زیبا غا مون آ تالان وسائل آتا چچرو کا شورانک آکے حساب کیو۔ جان آ کشوکا اے بے وس آ وطن نے سمائے جنگ اٹ سُم تا ٹکا ٹکا غان، بمب او بارود نا توار آن نا ورنا تا اُست لڑزیپک ولے حانی نا یات آن اونا بننگ نا زباد آن، شئے مرید آتا است لڑزک انتئے کہ اونا نک قومی آ غیرت نا زنجیر اٹ تفوکو خلق اٹ مُر دامان نا پاناد آ مون انگا گدان تا تہٹی پدین آ چرک اٹ ڈیوانا لرزوکا روشنائی مُر مُر آن خنگک، اُشنگوکا جِر آتیٹی خشکاوہ نا باسن انگا ارغ آتا گچین آ گند مدام کنے پاہک ڈکھ کپہ نی تینا مزل آ سر مسن اُس ای مَش تا دامان آ تفوک ہر گدان نا مون آ محسوس کریٹہ کہ دا گدان کنا ءِ ولے ولے اُرا ہمودے پارہ ہراٹے بندغ تینے بدر خیال کپ وطن ہمو دے پارہ ہراڑے بندغ قوضہ گیر نا نکے تورے اودے توننگ کن زند ءِ مرک انا وام چائے اونا بوٹ آتا بریم ءِ بڈ کننگ آن مُست تینا ساہ ءِ ندر کے۔
برجاء ءِ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
دی بلوچستان پوسٹ: دا نوشت اٹ ساڑی ہیت و خیال آک نوشتوک نا جند ئنا ءُ، دی بلوچستان پوسٹ میڈیا نیٹ ورک نا دا ہیت آتے مَننگ الّمی اَف و نئے کن دا ادارہ نا پالیسی تا درشانی ءِ کیک