افسانہ: مہرزاد داسا کوہ زاد اس جوڑ مسوسس
نوشت: نوشاد بلوچ
مٹ: زرماہ بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
کیہی وخت آن گڈ مہرزاد وخت کشیسہ نیٹورک آ بسوسس اسہ وڑ او اسہ یا نیم گھنٹہ اس لگیسہ ہمو مَش ئنا ٹُل آ سر مس ہراڑے اود زرس جارات ہلیسہ نیٹورک ءِ پٹنگ بنا کرے، نیٹورک نا بننگ تون موبائل نا اسکرین آ اسہ نادرست نمبر ئسے آن اودے اسہ میسج اس ملا او میسج ءِ خواننگ تون مہرزاد نا نت تا شیف آن زمین پیشتما، دا چنکا میسج ئٹی ساہ ءِ کشوکو لوز ئسرہ۔ ہمو لوز آک ہرافتا بلکن اودے مالو آن گمان مروسس ولے او لوز آتا باریم ءِ تینا لاغر آ بدن و نزور آ کوپہ آتیا ارفنگ کتو۔ اونا دوک لڑزار دنکہ اونا اُست درپنگ ءِ بند کرے میسج بیرہ انداخس ئس کہ ”نی بریسہ یا ای ہئو کیو۔“
شیف آ لکھوک ئس مہرجان۔
او میسج مہرجان نا ئس۔ مہرجان مہرزاد نا خلق ئنا اسہ مسڑ اس ئس چنکی آن اسکول نا وخت آن او ہڑتوم آک بھاز جوانو سنگت ئسرہ۔ خلق ئنا ایلو چنا تیان یکہ اوفک تنیا اسٹ ایلو تون گوازی کریرہ۔ اوفک پیشیم نا وخت مسیت آ ہم اوار ہنارہ مہرزاد خواننگ ئٹ داخس ہُشار تو الو نئے کہ اودے اسکول و مسیت آ ہننگ نا شونق ئس۔ اود بس مہر جان نا سنگتی نا سوب آن اوڑتون اوار ہناکہ و بسکہ، خلق ئنا ایلو چنا تیان چَپ مہرجان بھاز ذہین و لائخ ئس اود مہرزاد نا اسکول نا کتاب و کاپی تے بھاز وخت تینا بستہ ئٹ تینتو دریکہ۔ مسیت آن گڈ او ہڑتوم آک مہرجان نا اُراغا ہنارہ۔ مہرجان نا لمہ تون ہیٹ مسکہ و مہرزاد ءِ ہیٹ ئنا پاڷ آن کروک آ چاہ بھاز دوست بسکہ چاہ کننگ آن گڈ اود و مہرجان تینا کتاب و کاپی تے ارفیسہ مہرجان نا بھلا ایڑ زلیخہ آن تینا پھگہ نا سبخ ءِ یات کریرہ و پدا گوازی کننگ کن ہنارہ۔ اوفتا بھاز چنکو خلق اس ئس بیست اُرا تیا تالان او خلق ئٹ چنا تا گوازی کننگ کن اسہ جوانو جاگہ اس الوکہ، خلق ئنا اُرا تیان مر سوف و ہنار نا باغ آتا نیام ئٹ اسہ فٹبال گراؤنڈ اس ئسک ہراڑے خلق ئنا بھلا مارکوک گوازی کریرہ۔ اود و مہرجان بھاز وخت ہمو باغ آتا پارہ غا ہنارہ گوازی کننگ کن ولے وخت وخت اوفک اُرا والا تیان اندر انجیر نا رخت آتیا انجیر کن ہنارہ۔ مہرجان ءِ انجیر بھاز دوست ئس ولے اود خلیسکہ اندا ہیت آن کہ انجیر نا رخت آتیا جِن رہینگک، اوفتے چنکی ٹی اندا پاریسہ اُرا والاک خلیفیرہ او رخت آتا پارہ غا ہمپبو او رخت آتیٹی جِن رہینگک و اوفک ہمو ہیت آن خلیسرہ ولے مہرجان نا ضد ئنا سوب آن اود اوڑتون اوار ہناکہ، اود پاریکہ کہ نی نرینہ ئسے اُس و نرینہ آک دلیر مریرہ خلیپسہ اندن ہیت ہیت ئٹ اود مہرزاد ءِ تینتون اوار دریکہ۔
دیک تدینگسہ کریر و او ہڑتوم آک ہم مچٹ بھلن مسر مہرزاد سختی ئٹ ہشتمیکو جماعت ءِ پاس کریسہ نوہ و دہ جماعت کن تینا خلق آن مچٹ مر ارٹمی اسکول ئٹی داخلہ ہلک قسمت اوڑے ہم اونا کل آن جوان انگا سنگت مہرجان ءِ ہیس۔
اوفتا دا سنگتی سما اف اراتم مابت ئٹی مٹ مس و سما اف اراتم اوفک اسٹ ایلو ءِ دوست تخنگ ءِ بنا کریر اوفتا اُست آتیت سما اف اراتم سنگتی آن مونی مابت نا مارِشت ودی مس مہرزاد و مہرجان ہم مچ زند ءِ اوار گدریفنگ نا اسٹ ایلو تون سوغند ارفیر ولے اوفتا دا مابت نا دیک ہُرے اسکان جارات تون ہننگ کتوس دا ہیت مہرجان و اونا بھلا ایڑ زلیخہ ءِ سما تما اوفک مہرجان نا باوہ ءِ پاریسہ اونا اسکول آ ہننگ ءِ بند کرفیر۔
مہرجان کن داسا اُراغان پیشتمنگ سخت آن سخت مریسہ کرے داسا اوفک اسٹ ایلو ءِ ہُرے اسکان خننگ کتوسہ اوفتے داسا اندن محسوس مسکہ مچا خلق اوفتا دژمن جوڑ مسونے، ہمسایہ و سیال آتا شغان آتیان بیزار مریسہ مہرزاد نا لمہ داسا ہر اسہ دے اودے شغان و وڑ وڑ ئنا ہیت پاننگ ءِ بنا کرے اندنکہ داسا مہرزاد تنیا اسہ باریم اس جوڑ مسوسس اوفتیکن۔ ہمو دے تیٹ اوفتے اندن محسوس مسکہ کہ نن مابت آخہ اسہ بھاز بھلو ڈوہ اس کرینن۔ منہ دے آن گڈ مہرجان تینا سنگت نا دو آن اندا کلہو ءِ سر کرفے کہ کنا باوہ کنے شار آ کنا کاکا نا اُراغا خواننگ کن گدریفنگ ءِ دا ہیت ءِ بنیسہ مہرزاد کن ڈغار پین تنک تما۔
”نی بریسہ یا ای ہئو کیو؟“
دا میسج ءِ خواننگ تون مہرزاد ورندی ٹی زو لکھا ”مہرجان امرس نا اُرا والاک امرو؟“ مون آن اودے اسہ وائس میسج اس ملا، دا توار اوڑکن اسہ پوسکنو توار اس الو ولے متکنو اس الم ئس بلکن دا توار کن اود وخت آتیان ودار ئٹی ئس دنکہ دا توار ءِ بنیسہ اونا اُست و خف تے جارات اس رسینگا ولے دا توار ءِ او ساندہ مخنگ ئٹ بننگ خواہاکہ اینو او توار خڑینک ئس ہوغنگ ئس منہ سیکنڈ نا دا وائس میسج ئٹ او بیرہ خسکہ بننگ ئس۔ اود اوڑان خیریت سوج کرے گڑا او پارے کہ
”باوہ کنا اِلہ نا مار ئتون کنا سانگ ءِ پک کرینے و کنے اوڑتون برام کننگ کن پائک و ای اندنکہ دائسکان نا ودار ئٹی تولوک اُٹ ای دا بندغ تون اسل تینا بروکا وخت ءِ گدریفنگ کپرہ ہرادے ای اسل تینا ہمسفر گمان کتنوٹ و دا بندغ آک نا بابت انت پاننگ ءُ کہ نی داسا دوارہ اسل بفروس پاننگ ءُ کہ نی اسہ اندنو کسر ئسے آٹس ہرا نا ہچو ایسری اس اف نی اسہ ایسر مفروکو کسر ئسے تینا کرینس اوڑے ہڑدے بمب باردو و سم تا شلنگ ءِ۔ نا ہر اسہ دے و ہر اسہ نن زند و مرگ ئنا دیخس مری آٹو۔ انت جائی نی اسہ تشدد آن پُر ءُ کسر اس تینا کرینس۔ ای نے پاریٹہ کہ ہرا کتاب و ناول آتے نی خوانسہ کنے اوفتیان دتر نا گند بریک۔
وخت اس تدینگانے یار ای نے خننگ کتنوٹ ای اسہ عکس اس خناسٹ نا انت حالیت اس تینا جوڑانس نا پژہ غاک انتئے دن تالان ءُ نا پُچ آتا آگڑی کنا جغر ءِ باٹی کنا ہتیک و تینا بالاد آن بُڑز ءُ رائفل اس ارفینس نی تو تینا کتاب آتے ہم کنا بستہ ئٹ شاغاسہ داسا داخسو بھلو باریم امر ارفیسہ اُس، باوہ پاننگ ئس کہ نی روح پوش اُس و نی تینا اُراغا ہم سال آتیان گڈ نن تا تارمئی ٹی اندریکا بریسہ۔
نی بریسہ یا ای ہئو پاو؟“
”مہرجان ہراتم نی خلق ءِ الیسہ شار آ خواننگ کن ہناسس ہمو دے آن ای ہم او خلق ءِ الانٹ او بندغ آک او اُرا، سنگت، سیال او غُٹ ءِ پدی الیسہ ای بھاز مُر پیشتمانٹ۔
ہئو ای اسہ تشدد زدہ ءُ کسر اس تینا کرینٹ ولے دانا اسل مطلب دا اف کہ ای خون خوار اس جوڑ مسونٹ ای دا تشدد نا کسر ءِ بیرہ تینا راج تینا رکھ اکن تینا کرینٹ۔
و نے دیر پارے کہ دا کسر ءِ ہچو ایسری اس اف دا کسر ءِ ایسری ارے دانا ایسری آجوئی ءِ کنا زیبا داڑے کس کس ئتون دا سوغند ءِ ارفپک کہ او دا ایسری اسکان اوار مرور بس ایسری ساہ و ایسری سم اسکان جنگ کننگ ءِ داڑے اواری پارہ دا جنگ ئنا نیام ئٹ دژمن نا سم ءِ تینا سینہ ئٹ خلنگ یا گڑا تینا سم تیٹ تینا مِلی ءِ بال تننگ ہم ایسری ءِ۔“
”ای پین ہچ بننگ خواہپرہ دا ہیت آتے ای سال آتیان بنیسہ اُٹ انت داسا نی دوارہ بریسہ یا آخہ ای منیوہ کہ ننا کسرک بھاز مالو یکہ مسوسر ولے کنے نا بکار ءِ ای بھاز سختی ٹی اُٹ کنا اُرا والاک زورٹ کنے اسہ اندنو تعلق اسیٹی تفنگ خواہرہ ہرادے ای منپرہ اوفک کنا مرضی آن بیدس کنا زند ئنا فیصلہ ءِ کننگ ءُ۔ نے خدا نا دروئی ءِ داسا برک نن بھاز مُر ہنون دا بندغ آتا نظر آن دا جہان نا نظر آن نن اسہ پوسکنو اومیت اسیتون اوار اسہ پوسکنو زند ئسے نا بنا ءِ کرون۔
دا جنگ آتیٹی ہچ اس تخوک اف کنا زیبا دژمن تون ہزار آتا کچ ئٹی سپاہیک ساڑی ءُ جنگ کننگ کن بارود ارے وسائل ارے سم ارے کرایہ نا فوجی ارے جہاز ارے، جیٹ ارے ٹیکنالوجی ارے نا دژمن زور آور ئسے نی کٹنگ کپیسہ نی ضد آ سلیسونس نی ہیت ءِ ہلپیسہ نا اندا مسئلہ ءِ۔
نی بریسہ یا ای ہئو پاو؟“
مہرجان نا دا سوج آن داسا مہرزاد اسہ کڑمب ءُ سوچ اسیٹی ہنا داسا او چنکی نا متکنا یات آک دنکہ اسہ کتاب ئسے نا دروشم ئٹ ملنگیسہ اونا مونا بسنو پدا مابت نا دیک ہرا دے اوفک اسٹ ایلو ءِ خنتوسہ اوفتا گُٹ آن باخو ہیمون متوکہ او سوف آتا باغ آتیٹی تولنگ۔ مہرزاد مہرجان نا بننگ نا ودار ءِ کریکہ مہرزاد اسہ کڑمب ءُ سوچ اسیٹ تما او تینا چنکی نا سنگت و تینا مابت ءِ اندن تینا خنتا مون آن ہنیسہ خننگ ئس۔ ہمو ہرادکن کیہی تغ تے خنتیٹ جوڑ کریسس اینو ہمو پین اسٹ نا پن ئتون اوار مننگ ئس۔
ولے مہرزاد بیوس ئس او ہچ کننگ کتوکہ او تینا زمہ واری تا دو تیان بیوس ئس او ہرا مسخت کن پیشتماسس او مسخت آن دو ارفنگ خواہتوکہ تینا شہید مروک سنگت آتون کروک ہمو سوغند ءِ پرغنگ خواہتوکہ۔
او کیہی لمہ آتا خنتا دیدہ آتا دتر تے اسہ ساہت ئٹ گیرام کننگ خواہتوکہ او تینا نظر ئٹ تمنگ خواہتوکہ۔ او ہراڑا تینا ہمو سنگت آتیکن ترند خار اس تالان ئسک ہرا تینا توفک آتے دژمن نا نت تیٹ تخیسہ وطن نا مسخت، شہید آتا و بروکا زنک آتا بہا کروک آک ئسر۔ اینو او تینے آن تینٹ خلینگ ئس دنکہ او ہم ہمو بندغ آتا چر آتیٹ اوار مریسہ ءِ۔
ولے آخہ
مگہ انتئے
انتئے کہ مہرزاد داسا کوہ زاد اس جوڑ مسوسس اودے تینا زمہ واری تا جوان وڑ ئٹ سما ئس او دن اسہ مابت ئسے بچفنگ کن تینا ارٹمیکو و گواچن مابت ءِ گم کننگ خوائتوکہ اونا وطن اوڑکن ہر گڑا ئس۔ اونا مہرجان اونا چنکی نا سنگت اونا خاہوت اونا تدینگوکا مہر و مابت نا دیک اونا وطن ئس او تینا ساندئی کن اوار رہینگوک محبوبہ تینا وطن نا مِش ءِ دُروہ تننگ خواہتوکہ۔
مدان ءُ توار اسیٹ خڑینکی آ خنتیٹ خلکنا لہجہ تون تینا توفک نا پارہ غا ہریسہ مہزارد پاننگ بنا کرے
”مہرجان نی ہرفنگ اُس نہ!!
نی ہرفنگ اُس
ای بریوہ یا نی ہئو کیسہ۔
مہرجان نی ہئو پار تا انتئے کہ ای بننگ کپرہ مہرجان کنے اسل بیوفا اس پاپیس ای تینا خوشی یا پین کس نا زور شاغنگ ئٹ نیتون ہیت کننگ افٹ بلکن ای تینا زمہ واری تا سوب آن داسا دوارہ بننگ کپرہ ای ہمو متکنا خلق ئنا چنکا مار مہرزاد افٹ ای داسا کوہ زاد اس جوڑ مسونٹ کنا کوپہ غاتیا بھاز زمہ واری ارے۔ اگہ نی دا جنگ ئنا ایسری اسکان ودار کننگ کیسہ گڑا ای ہم بیرہ نا ہی مابت مروٹ۔
ولے دا جنگ اسہ مُرغنو جنگ ئسے دا جنگ پاش اسہ سوگو ءُ مَش اسیتون کاٹم ءِ خلنگ آنبار ءِ دا جنگ اینو یا پھگہ ئٹ ایسر مروکو جنگ اس اف مہرجان ای مچا زند نیتو مابت کریٹ اگہ اینو نی کنے دا سختی، فریشانی تیتون اوار کنے قبول کننگ کیسہ گڑا ای ہم ہمو متکنا مہرزاد نا مابت مروٹ ولے تینا دا جہد آن پدی اسل مفروٹ۔“
مہرجان شغانی وڑ ئٹ پاننگ ءِ بنا کرے ”گڑا نی مر تینا ہمو انا ہنو ضد ئتون اوار داسا نن ہڑتوم آک اسل مون پہ موں مفن ای داسا پین نا ودار ءِ کننگ کپرہ۔“ او مہرزاد نا بیوسی، راج دوستی و جہد تون مخلصی ءِ پہہ مننگ کتو۔ او اندا سرپند مسکہ کہ دا بندغ آک دائسکان جذباتی ءُ دا ضد آ تروک ءُ۔ او وطن تون مابت و راج دوستی، و آزاتی نا جنون آن بے سما ئس ۔
”مر نی تینا ہمو انا ہمو زد ئتون۔“ اندا لوز آتیٹ اود رخصت کریسہ ہنا۔ او مہرزاد ءِ سرپند مننگ خواہتوکہ بلکن او بیرہ حوال تننگ کن بسوسس مہرزاد ءِ کہ داسا ای نا دو تیان پین بھاز مُر مریسہ اسلی کن پیشتمنگ اُٹ۔
شام تمنگ نا وخت مننگ ئس دے ہم کیہلنگ ئس مہرزاد بش مس و زو اس تینا توفک ءِ کوپہ غا ٹنگیسہ تینا کیمپ ئنا پارہ غا ہننگ ءِ بنا کرے ہنیسہ اود مہرجان نا سوچ آتیٹ گم ئس او بلکن ہی دا امتحان ءِ سختی ئٹ وس ئٹ کننگ کریکہ ولے آخہ مہرجان تون تفوک ہر اسہ یات داسا اوڑکن بھاز ازیت تروک مریسہ ئس اینو نا نن ءِ سما اف او اَرا ازیت ئٹ تدیفوک مرے ولے سہب مننگ تون او تینا ہڑدے نا بنداوی کاریم تیٹ لگا۔ مہرزاد داسا مالو آن زیات تینے دا تحریک ئٹ سوگو خنا۔ او تینا دا فریشانی و امتحان آتیان پین سوگو مس۔
وخت ہنیسہ کرے اِیڑے مہرجان ہم برام کرے بنائی ٹی تو اونا اَرغ و خاہوت والا اوڑتون بھاز جوان ئسرہ ولے وخت ئتون اوار ہراتم دا تعلقداری مُتکن مریسہ کرے مہرجان اسہ چنا ئسے نا لمہ مس مدا مدا اونا خاہوت ئٹ اوڑکن فریشانیک بھاز مریسہ کریر۔ پدا دا ہیت مونا بس کہ مہرجان نا اَرغ بنا آن دا تعلق آن خوش الو اودے ہم تینا کالج نا اسہ مسڑ ئسے تون مابت ئس و اوفک بے کچ اسٹ ایلو ءِ دوست تخارہ ولے تینا باوہ نا پاننگ و وار وار منت کننگ آن دا تعلق کن مناسُس و دا ہیت مہرجان ءِ ہم جوان لگتوکہ کہ اونا اَرغ اینو ہم اونا ساڑی مننگ ٹی اسہ پین مسڑ ئسے دوست تخہ، او سرپند مسکہ کہ ای دا اِرا مابت کروک آ اُست آتا نیام ئٹ مسٹمیکو بندغ مریسہ بسونٹ او تینا و تینا باوہ نا دا فیصلہ غان زرس ہم خوش الو ولے مستی ہنیسہ مہرجان اِرا چُنا نا لمہ مس اونا اَرغ ہم تینا نصیب سرپند مریسہ تینا چُنا تا خیال داری ٹی لگا۔
”مر نی تینا ہمو انا ہمو ضد ئتون۔“
داسہ نا وار دا انا دا ضد یا گڑا وطنِ عزیز تون مابت نا بھازی اسہ وار پدا مہزاد نا امتحان ءِ ہلنگ خوائسکہ داسا نا امتحان مالو آن بھاز زیات سخت ئسک ولے دا امتحانک وخت ئنا سختی تا مونا کسر ءِ بدل کروکا تیکن سخت مریرہ کسر نا نیام ئٹ دمدرینگنگ آن خیمہ خلوک آتیکن مریرہ ولے مہرزاد آن بار انگا وطن زادہ آتیکن دن انگا سختیک پین طاغت تروک پاش مریرہ کوہ زاد آتے دن انگا امتحان آک تینا فکر ئتون پین سوگو کیرہ ہراتم نی مزل نا پارہ غا تینا گام تے ارفسہ نا مستی مروکا ہر اسہ گام ئتون اوار نے اسہ پوسکنو امتحان و اسہ پوسکنو فریشانی اسیتون مون تروئی تمک۔ دژمن مہرزاد نا چُنکا ایلم ءِ دزگیر کریسہ بیگواہ کرے و پدا مہرزاد ءِ سلہہ بٹنگ و سرنڈر کننگ نا سَلاہ تننگ بنا کرے اگہ نی ننا مونا سلہہ بٹیس گڑا نن نا ایلم ءِ یلہ کرون مہرزاد نا نمن مننگ آن دژمن اونا علاقہ نا گڑاس بندغ ءِ اُست خواہی نا لباس ءِ بیرفسہ مہرزاد نا اُراغا گدرا اسیکہ تو مسیت نا امام تون اوار گڑاس بندغ مہرزاد نا باوہ غا ہنار و پاننگ ءِ بنا کریر ہُر دا کل نا بھلا مار ئنا سوب آن مریسہ ءُ اگہ سلہہ بٹے گڑا مننگ کیک نا چُنکا مار یلہ مرے ہراتم اوفک مہرزاد نا باوہ ءِ بچ تننگ کتوس گڑا اوفک اونا لمہ ءِ سر مسر کہ لمہ ءِ مار نوائے ہیت ءِ تہ ہلے ولے اوکان ہم ہچ مننگ کتو گڑا منہ دے آن گُڈ مہرزاد نا چنکا ایلم نا بے دڑدی ئٹ خون ءِ کریسہ بیابان اسیٹی اونا جون ءِ بٹیر۔
پدا ہم است تا پُر متو گڑا اسہ دے بازار آن بریسہ تینا کرایہ نا ٹک کروک آتا دو آن مہرزاد نا باوہ ءِ ہم کسفیر و پدا اُرانا تہ ایلو بندغ آتے ہم ہر اسہ دے تڑی تننگ ءِ بنا کریر خلق ئنا کل بندغ، سنگت، سیال کل بندغ آک تینا رکھ اکن اوفتیان ہر وڑ ئنا تعلقداری، ہننگ و بننگ ءِ کشکار کیہی وار نن ئنا تارمئی ٹی مہرزاد نا اُرا نا زی ئٹ سم کاری کننگا ہر وڑ ئٹ اوفتے خلیفنگ نا کوشست ءِ کریر کہ دمدرینگ و باہ تریسہ مہرزاد سلہہ بٹہ۔ مہرزاد نا خاہوت علاقہ ءِ الینگ آ بیوس مس داسا اوفک نادرست ءُ جاگہ ئسے آ رہینگ ءِ بنا کریر دا کل آن پد ہم مہرزاد نزور متو او ہر سختی تون دلیری ئٹ مون تریسہ بس۔
مہرجان نا ہننگ آن گڈ پدا کس اس ہم مہرزاد نا زند ئٹ بننگ کتو بلکن او پین کس ءِ ہتو انتئے کہ کیہی وار اونا ہم فکر سنگت آک اوڑا اندا ہیت کن زور شاغارہ کہ مہرزاد نی برام کریسہ ولے او ہر وار اسہ نہ اسہ بہانہ اسیٹ اوفتے رد کریکہ۔ بلکن مہرجان نا ہننگ آن گڈ اسہ پین مسڑ اسیتون مابت کننگ ءِ او ڈوہ سرپند مسکہ یا گڑا او داسا مابت نا ہیت آتیا باور کننگ کتوکہ یا او تینا و تینا محبوبہ وطن نا نیام ئٹ مسٹمیکو بندغ نا بننگ ءِ روادار متوکہ۔
جنگ ئنا نیام ئٹ مہرزاد دا وڑ ئنا کیہی محاز آتیا جنگ کریسس دا وڑ ئنا کیہی جنگ آتیان پیشتمسہ گھیرہ غاتے پرغسہ مزل نا پارہ غا مونی مسوسس۔ اینو ہم مہرزاد دژمن نا گھیرہ ٹی بسوسس او کیہی گھنٹہ آتیان جنگ کریسہ ئس و سما اف اخس دژمن ءِ مرگ ئنا گواچی کریسس مہرزاد چارمہ کنڈ آن دژمن نا گھیرہ ٹی تینا جنگی حکمت عملی تا شیف آ دژمن آ بجلی آنبار تمنگ ئس کرایہ نا فوجیک ہر وڑ ئٹ نزور مسوسر اسہ پارہ غان دژمن ہیلی کاپٹر آتا ذریعت ئٹ کارندہ تا ٹولی دھڑفسہ ئس ایلو پارہ غان بینگن و ملاس آ وطن نا دیوانہ مہرزاد و اونا ٹولی دژمن ءِ مِش پکفسہ ئسر، کیہی گھنٹہ نا دا جنگ ئٹ تینا سنگت آتے رکھوک پارہ غا سر کریسہ مہرزاد تینا اِرا سنگت تون اوار شہادت کون آ بڑز ہند ءِ تینا پِن آ کرے کیہی گھنٹہ آتیان برجا سم تا توار، بمب تراک بارود آتا گند، ہر کنڈ آ مشین گن آک، و کاٹم نا زی ئٹ چرینگوک ہیلی کاپٹر آتا گڑ گڑ ئٹ داسا فکری کلاشن کوف آتا سم تا توار نا بننگ بند مسوسس۔
خُلوکا دژمن مرگ ئنا خلیس و تینا شکست ءِ ڈھکنگ کن تینا مون سم کاری ءِ برجا تخانے ہراتم اوفتے گمان مس کہ توفک آک داسا بیرہ اسہ پارہ غان سم شلیسہ ءُ گڑا اوفک شہید آتا پارہ غا تینا گام تے ارفیسہ مستی مریسہ کریر۔ اوڑے ہننگ آن اوفتے سما تما کہ ننا ہزار آتا فوج ءِ دن گندہ ڈول شکست تروک آک ہرنگوکا پُچ آتیٹی نت شپاد دا لاغر آ بدنک بیرہ مُسہ جنگجو ئسر گڑا تینا خار ئنا خاخر ءِ اوفتا میت آتیا کشنگ ءِ بنا کریر۔
”مہرجان ہراتم نی خلق ءِ الیسہ شار آ خواننگ کن ہناسس ہمو دے آن ای ہم دا خلق ءِ الاسٹ۔“
مُسہ دے آن گڈ ہراتم دا دتری آ آپریشن ایسر مس گڑا تنظیم نا منوک بیان شینک مس ہراٹی تنظیمی ترجمان تینا مُسہ سنگت نا شہید مننگ و دژمن نا کیہی کارندہ آتے مرگ ئنا گواچی کننگ ءِ منّاسس ہر جاگہ غا شہید آتا عکس آک شینک مریسہ کریر ہر اسٹ اوفتے گمر آن دروت ندر کننگ ئس ہر اسٹ نا زبان آ مہرزاد و اونا سنگت آتا دلیری نا کسہ ئس۔ مہرزاد نا لمہ نا است خواہی ئس کہ مہرزاد نا میت ءِ اونا باوہ پیرئی ہند نا قبرستان ئٹی اونا باوہ نا قبر نا رہی آ کڈ کننگہ۔ دلیر آ لمہ نا است خواہی نا شرف ءِ کریسہ سنگت آک اونا میت ءِ اونا خلق آ دننگ نا سلاہ کریر دا ہیت ہر جاگہ غا تالان مس و ہرکس مہرزاد نا بننگ نا ودار ئٹ ئس سنگت و سیال عزیز آتا خنک خڑینکی و کاٹمک گمر آن بڑز ئسر مُر مُر آن بندغ آک اینو وطن نا دیوانہ ءِ ہُننگ کن بریسہ ئسر۔
اینگان قافلہ رادہ مسوسس مونا اسہ ایمبولینس اس پد ئٹ کیہی موٹر سائیکل آتیا سوار مہرزاد نا سلہہ بند سنگت آک، کسر ئٹ بھاز آ بندغ آک اوار مریسہ ئسر سد آتا قافلہ ہراتم مہرزاد نا خلق ءِ سر مس گڑا بخیر کننگ کن مالو آن بندغ آک پھل دوٹی ساڑی ئسر ہر اسٹ نا کوشسٹ ئس کہ او ایمبولینس ءِ دو خلنگ کے بُک ہلنگ کے ہراتم ایمبولینس سلیس اونا سنگت آک بندغ آتا پام ءِ تینا پارہ غا کریسہ پاننگ ءِ بنا کریر، ننے راجی دود آتے راجی شرف ئتون اوار ایسر کننگ الیبو نن تینا شہید آ سنگت ءِ گڈیکو وار فکری آ توفک آتا سلامی تون رخصت کننگ خوائنہ اوکان گڈ شہید سنگت نما دوٹی ءِ کل بندغ آک ترندی تون اوکان پدی مسر مہرزاد نا میت ءِ گاڑی آن دڑفیر۔
میت ءِ مونا تخیسہ سنگت آک تینا توفک آتا چیمبر کریسہ اوفتا نل تے آسمان نا پارہ غا کریسہ انقلاب زندہ باد نا نعرہ آتیتون سم کاری ءِ بنا کریر اسٹ آن پد ایلو شہید آ سنگت نا پیشانی آن بُک ہلیسہ کریر و سلوٹ کریسہ رخصت اف اوار اُن سنگت پاریسہ شرف ئٹ دوارہ پدی ہنیسہ بیدس تینا پُٹی ءِ نشان تننگ آن تینا جاگہ آتا ہنیسہ سلیسہ کریر خلق ئنا پیر، ورنا، نیاڑی، نرینہ، چُناک کل دا ندارہ ءِ تینا خن تیٹ ہُننگ ئسرہ ہر اسٹ نا خن تیٹ خڑینک ئسکہ ہر اسٹ نا اُست ئٹ جہد آجوئی نا جوزہ ودی مننگ ئس اوفتیان اسٹ اس بڑز ءُ جاگہ سے آ سلیسہ مچی نا پام ءِ تینا کنڈ آ کریسہ ترندی ئٹ پاننگ ءِ بنا کرے
”اے بندغ آک دا ہمو مہرزاد ءِ ہرا داڑے نا گلی کوچہ آتیٹ مخیسہ گوازی کریسہ بھلن مسک دا ہمو مہرزاد ءِ ہرا راجی آجوئی نا جوزہ دوئی کریسہ اندا خلق آن بیدس پاننگ آن رخصت مسوسس دا ہمو مہرزاد ءِ ہرا نا خاہوت آن خلق ئنا چُنک بھلن کل تینا مون تے ہڑساسر دا ہمو مہرزاد ءِ ہرا ننا و نما بروکا وخت اکن تینا ہر گڑا ءِ ندر کرے اینو دا نما نیام ئٹ دوارہ بسونے اینو دا نمے آن گڑاس خوائنگ کن بتنے بلکن اسہ کلہو اس تننگ کن بسونے، کلہو دا کہ وطن تون مہر تخوکا اسل است آن دننگ مفسہ اوفتے کس گیرام کپک وطن نا رکھ اکن شہیدی ءِ دوئی کروک آتا شان ئٹی ہچو کمبوتی اس بفک وطن تون عشق کننگ ہچو ڈوہ اس اف جہد آجوئی تون تفوک مننگ ہچو ڈوہ اس اف۔ اے بندغ آک مہرزاد نما بروکا زنک آتیکن تینا ہر گڑا ءِ ندر کرے مہرزاد ءِ اسل است آن دپیرے مہرزاد نا جہد ءِ مونا دننگ تینا چُنا تے ہچبر دا جہد آن بے پام تخپیرے تینا چُناتے آجوئی نا روشن آ سہب ئنا لولی تے بنفرے۔“
مہرزاد نا سنگت آک اوکان رخصت مسر خلق ئنا ایلو بندغ آک میت ءِ دوئی کریر سنگت آک دیدار کریر سیال آک ہر اسٹ اودے خنب کریسہ ہوغنگ بنا کے مہرجان ہم ہموڑے ساڑی کل ندارہ تے ہُننگ ئس او تینا فریشانی ءِ بندغ آتا مونا ہتنگ خوائتوکہ او ہوغنگ الوکہ ولے اونا خنک خیسن مسوسر اونا دروشم پوشکن مسوسس، اونا دروشم آن اونا بیوسیک خننگارہ۔
”مر نی تینا ہمو انا ہمو ضد ئتون داسا دوارہ ننا اوڑدئی مف۔“
بلکن او دا ہیت آن خلیسکہ کہ جاگہ ئسے آ مہرزاد تون مون پہ مون مف ولے اینو او تینا گام تے توننگ کتو تینا ارمان و جوزہ آتے وس ئٹ کننگ کتو او بسک بلکن او مہرزاد نا توار کننگ آ بروک مرے ولے مہرزاد اودے خننگ کتوکہ۔ مہرجان چاگڑدی دود آتا زمزیز آتیٹ تفوک ئس، او چیہانٹ کننگ خوائسکہ توار کننگ خوائسکہ او مہرزاد نا دتر آن اسٹ انگا جون ءِ خمب کریسہ ہوغنگ خوائسکہ۔ او گُٹ ئنا پُر آ دا پڑو ءِ کننگ خوائسکہ کہ دا کنا مابت ئس دا کنتو مابت کریکہ نن اوار زندہ مننگ و کہنگ خوائسونہ نن بھاز آ تغ تے خناسن۔ او بھاز گڑا پاننگ خوائسکہ ولے او ہچ پاننگ کتو او بس سلوک مہرزاد نا جون ءِ ہننگ ئس و چپی ئٹ تینا خڑینک آتے ڈھکیسہ ئس او دا اوڑدئی ءِ سگنگ کتو بلکن اندا سوب آن او مہرزاد ءِ پاننگ ئس کہ داسا دوارہ نن مون پہ مون مفن!
یک دم ئٹ، میت نا رہی آ مہرجان توسینگسہ تما بندغ آک مچ مسر زو اونا دروشم آ دیر چٹ تسر ولے او سار ئٹی بتو طبیب ءِ خوائفیر ہراتم طبیب سر مس او مہرجان نا نس آتے ہرا ولے او وخت مہرجان دا جہان ءِ الاسس ہوغنگ و پوہاڑ دوارہ بنا مریسہ کرے مہرجان نا چُناک اونا ایڑک اودے خمب کریسہ ہوغنگ بنا کریر ولے مہرجان دوارہ سار ئٹی بننگ کتو مہرجان بلکن مہرزاد نا مرگ ئنا ڈکھ آن آخہ بلکن اونا زندی ٹی اونا جتائی نا ڈکھ آن کسکسس۔ داسا تو بس شاید او مہرزاد تون ارفوکا سوغند نا سوب آن دا جہان ئٹ دم ہلیسہ ئس بلکن دا دم ہلنگ اوڑا اسہ باریم ئسے آنبار مرے او باریم اینو دڑنگا اینو مہرجان آزات مسوسس دا چاگڑد نا روایتی زمزیز آتیان ہرا ہر وخت اودے بندی کننگ خواہارہ اینو او دا قید آن آزات مس او اسہ اندنو چاگڑد ئسے نا تہٹی دم ہلنگ ءِ ڈوہ سرپند مسکہ ہرا چاگڑد مابت کننگ ءِ ڈوہ اس پائے۔
مابت اسہ بندغ اسیتون مرے یا گڑا تینا وطن تون حق آٹے، جائز ءِ ولے داڑے دا چاگڑد ہڑتوم آ جاگہ تیان مابت کننگ ءِ بھلو ڈوہ اس گوندانے۔ اسہ مار اسہ مسڑ اس اسٹ ایلو تون مابت کریر چاگڑد تینا دود و ربیدہ و اصول آتا بے شرفی پِن کرے اوفتا مابت ءِ، مہرزاد وطن تون مابت کرے اونا دا مابت ءِ چاگڑد گنوکی اس و خلق ئنا بدامنی گوندا داڑے اسکان کہ اونا خاہوت ءِ علاقہ بدر کریر۔
دی بلوچستان پوسٹ : دا نوشت اٹ ساڑی ہیت و خیال آک نوشتوک نا جند ئنا ءُ، دی بلوچستان پوسٹ میڈیا نیٹ ورک نا دا ہیت آتے مَننگ الّمی اَف و نئے کن دا ادارہ نا پالیسی تا درشانی ءِ کیک۔